ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ Μέρος 4οΗμέρα 7η. Παρασκευή 22-7-2011 SIBIU – TRANSFAGARASAN – TARGU JIU 371 χιλ.
Το πρωί γυρίσαμε πίσω περίπου 40 χιλ., βρήκαμε τη διασταύρωση για TRANSFAGARASAN και ορεξάτοι πήραμε το δρόμο για το φημισμένο πέρασμα. Στην αρχή μπαίνεις από πεδιάδα
και σιγά – σιγά ανεβαίνεις το βουνό στο οποίο μέχρι τη μέση περίπου έχει πυκνό δάσος.
Μετά αρχίζει το αλπικό τοπίο και μοιάζει πάρα πολύ με το STELVIO στην Ιταλία.
Φτάνοντας στην κορυφή, σ’ αντίθεση με το STELVIO δεν έχει μαγαζάκια με αναμνηστικά και καφετερίες, αλλά μόνο μερικούς πάγκους, που πουλάνε τυριά και λουκάνικα.
Στην άλλη πλευρά του βουνού, περνάς μέσα από τούνελ και βρίσκεσαι και πάλι σ’ αλπικό τοπίο, μέχρι τη μέση του βουνού
και μετά και πάλι αρχίζει το πυκνό δάσος, ενώ μία τεχνητή λίμνη σε συντροφεύει στην κατάβασή σου (εμείς κατεβήκαμε από την ανατολική πλευρά της λίμνης, σύμφωνα με το google maps, ενώ υπάρχει δρόμος και από την δυτική πλευρά της λίμνης). Το πέρασμα καταλήγει σε ένα φράγμα στο οποίο υπάρχουν δύο τούνελ, το ένα οδηγεί προς την δυτική πλευρά της λίμνης και το άλλο νότια προς την πεδιάδα, δρόμος που ακολουθήσαμε.
σχ.φωτ. εδώ η φύση δεν αστειεύεται
Ο δρόμος τα τελευταία χιλιόμετρα πριν το φράγμα είναι κακός, γεμάτος λακκούβες και θέλει πολύ προσοχή. Κατεβαίνοντας νότια ο δρόμος περνάει μέσα από χωριά και σύμφωνα με το προγραμματισμένο δρομολόγιο έπρεπε από το CURTEA DE ARGES να στρίψουμε δυτικά, αλλά τα GPS δεν είχαν τον δρόμο αυτό κι έτσι προσπεράσαμε την διασταύρωση αυτή και κατεβήκαμε μέχρι το PITESTI και μετά στρίψαμε δυτικά προς TARGU JIU, που ήταν ο προορισμός μας να διανυκτερεύσουμε, κάνοντας έτσι περίπου 70 χιλ. παραπάνω.
Φτάσαμε το απόγευμα στην πόλη TARGU JIU στο ξενοδοχείο ΑΝΝΑ που είχαμε κάνει κράτηση.
http://www.booking.com/hotel/ro/anna.el.html?label=gog235jc;sid=424339c7954f4d3c3e79426538fa40d6;srfid=8441bda23452dc8e6bbad607958e6a46X3 Πολύ καλό ξενοδοχείο , δίπλα σχεδόν στην Κεντρική πλατεία της πόλης. Δύο δωμάτια ΧΧ συνολική τιμή 80 ευρώ (40 ευρώ το δωμάτιο), με πρωινό. Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, μπάνιο και βόλτα στην πόλη για τα αξιοθέατα και για φαγητό. Η πόλη μικρή, επαρχιακή και συμπαθητική, με πανεπιστήμιο, χωρίς όμως κάποιο ενδιαφέρον.
Καλό φαγητό και φτηνό, αλλά στην κεντρική πλατεία δεν έχει εστιατόρια και μας πήγε ταξιτζής, σε κάποιο εστιατόριο, που κατά τα λεγόμενά του ήταν το καλύτερο εστιατόριο της πόλης, αλλά από το δρόμο δεν το έβλεπες για εστιατόριο, καθώς είχε πίσω αυλή και τα τραπέζια, ήταν εκεί.
Μετά το φαγητό επιστροφή στο ξενοδοχείο για ύπνο και ξεκούραση, γιατί και την επόμενη ημέρα είχαμε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα.
Ημέρα 8η. Σάββατο 23-7-11 TARGU JIU – BAILE HERCULLANE - NIS (ΣΕΡΒΙΑ) 357 χιλ.
Ξεκινήσαμε το πρωί για το προτελευταίο κομμάτι του ταξιδιού μας και από BAIA DI ARAMA βγήκαμε BAILE HERCULLANE, από μία πανέμορφη διαδρομή που ο δρόμος περνάει μέσα από φαράγγι δίπλα από ποτάμι το οποίο εκβάλλει στον Δούναβη. Η διαδρομή υπέροχη μέσα από δάσος, ενώ σε κάθε ξέφωτο έβλεπες οικογένειες Ρουμάνων να κάνουν πικ-νικ και να ψαρεύουν στο ποτάμι. Ο δρόμος μέχρι περίπου τα μέσα του BAILE HERCULLANE, ήταν πολύ καλός με καινούργια άσφαλτο, αλλά σε κάθε στροφή (κλειστό στροφιλίκι), λες και το είχαν κάνει επίτηδες, υπήρχαν χαλίκια με αποτέλεσμα να μην μπορείς να το ευχαριστηθείς όσο θα ήθελες και θα μπορούσες.
Δυστυχώς, αν και είχα το νου μου δεν μπόρεσα να βρω τον βράχο αυτό
Μετά, ο δρόμος ήταν χάλια με πολλές λακκούβες, μέχρι την έξοδο, στην πόλη ORSOVA, μία πόλη λιμάνι στο Δούναβη για μεγάλα φορτηγά πλοία.
Μετά την πόλη αυτή, ο δρόμος καλός, άνοιγε, αλλά χωρίς νησίδα και με εκατοντάδες νταλίκες. Περνώντας από τις «σιδερένιες πύλες του Δούναβη», δια μέσου γέφυρας περνάς στη Σερβία. Πριν όμως περάσουμε τη γέφυρα, επισκεφτήκαμε την πόλη DROBETA TURNU SEVERIN, μόνο για έναν καφέ
και μετά από τη γέφυρα του Δούναβη περάσαμε στη Σερβία.
Όταν βρίσκομαι στη Σερβία, πάντα αισθάνομαι σα να βρίσκομαι στην Ελλάδα, σα να βρίσκομαι στη γειτονιά μου. Η διαδρομή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον
και μάλιστα μας έπιασε και βροχή, αλλά ευτυχώς για λίγα χιλιόμετρα, αλλά εμάς μας έτυχαν κάποια περιστατικά που θα μας κάνουν να τη θυμόμαστε με ένα μεγάλο χαμόγελο. Το πρώτο ήταν όταν σταματήσαμε, μετά τη βροχή, σε ένα χωριό, για να βγάλουμε τα αδιάβροχα και για ανασυγκρότηση. Μας πλησίασε ένας Σέρβος με ένα ΚΤΜ 125 MOTARD και αφού μας ρώτησε αν έχουμε κάποιο πρόβλημα, (από την εμπειρία μου στη Σερβία, αυτό το κάνουν όλοι οι Σέρβοι μοτοσικλετιστές), μας κάλεσε στην Πανσερβική συνάντηση μοτοσικλετιστών, που γινόταν σε μία πόλη, λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, πάνω στο δρόμο μας για το ΝΙΣ. Αν και το πρόγραμμά μας ήταν σφιγμένο, όπως είπα και πιο πάνω, είπαμε να πάμε για μία μπύρα, αλλά όταν περάσαμε από την πόλη δεν βρήκαμε το μέρος που γινόταν η συνάντηση, ούτε και είδαμε μαζεμένους μοτοσικλετιστές κι έτσι αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Αυτό που θα μας κάνει να το θυμόμαστε το περιστατικό αυτό ήταν η αγάπη και η θέρμη που μας έδειξε ο φίλος μοτοσικλετιστής με την πρόσκλησή του.
Το δεύτερο περιστατικό ήταν, όταν λίγα χιλιόμετρα πριν την εθνική οδό για το ΝΙΣ, σε έναν δρόμο που δεν είχε καθόλου κίνηση, στη μέση του πουθενά, ξαφνικά είδαμε ένα αυτοκίνητο σταματημένο στην άκρη του δρόμου, και στην απέναντι μεριά, ήταν μία νύφη. Ναι καλά διαβάσατε μία νύφη. Ο γαμπρός, ο κουμπάρος και η κουμπάρα, μαζί με 2-3 άλλους που είχαν στα χέρια τους βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές, ήταν δίπλα στο αυτοκίνητο και ο γαμπρός, με το κουστούμι του, είχε βάλει τον σταυρό σε μπουλόνι της ρόδας. Κάποιο έθιμο πρέπει να ήταν, αφού το αυτοκίνητο δεν είχε κανένα πρόβλημα με το λάστιχο κι έτσι βρεθήκαμε στη στιγμή να φωτογραφιζόμαστε με το ζευγάρι.
Μετά από αυτό συνεχίσαμε προς ΝΙΣ και όταν φτάσαμε , ψάξαμε να βρούμε το ξενοδοχείο, αλλά κανένας δεν το ήξερε και γι’ αυτό αναγκαστήκαμε να βάλουμε μπροστά μας έναν ταξιτζή και να μας οδηγήσει αυτός.
Το ξενοδοχείο TAMY RESIDENCE ήταν καταπληκτικό
http://www.booking.com/hotel/rs/tami-residence.el.html?label=gog235jc;sid=424339c7954f4d3c3e79426538fa40d6;srfid=5135acdc3bee9e379bb7eded48ce2159X9Με μεγάλα δωμάτια, πισίνα κλπ.
σχ. φωτ. η είσοδος του ξενοδοχείου!!!!!!!!!!!
Χτισμένο έξω από το ΝΙΣ σε μια τοποθεσία με νεόδμητα σπίτια – μεζονέτες.
Για να κατεβείς στο κέντρο της πόλης πληρώναμε το ταξί 200 δηνάρια (= 2 ευρώ). Δύο δωμάτια ΧΧ συνολική τιμή 140 ευρώ (70 ευρώ το δωμάτιο), με πρωινό.
Πήγαμε στα δωμάτια, βάλαμε τα μαγιό μας και βουτήξαμε κατευθείαν στην πισίνα να δροσιστούμε. Ήπιαμε τη φραπεδιά μας και αργότερα, κατεβήκαμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και αφού στην αρχή κάναμε παρέα με κάποιους Σέρβους που ήταν εκεί, ανάμεσά τους και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου, που μιλούσε σχετικά τα ελληνικά και ο οποίος απ’ ότι μας είπε είχε πέντε σπίτια στη Χανιώτη Χαλκιδικής, ήπιαμε μπύρες και φάγαμε του σκασμού ψητά κρέατα και ελληνική χωριάτικη σαλάτα, πληρώνοντας ελάχιστα χρήματα (περίπου 10 ευρώ ο καθένας) και μετά το φαγητό βόλτα στο κέντρο της πόλης.
Πολύ ωραία πόλη, Βυζαντινή, παλιά λεγόταν Ναϊάς και είναι η γενέτειρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, με κάστρο που περικλείει ένα τεράστιο πάρκο. Ο κεντρικός πεζόδρομος είναι γεμάτος καφετερίες.
σχ. φωτ. έρημο κτήριο ακριβώς στο κέντρο της πόλης
Αργά το βράδυ πήγαμε για ύπνο και το πρωί μετά το πρωινό, κάναμε και πάλι μία βόλτα στην πόλη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φορτώσαμε τις μηχανές και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Ημέρα 9η. Κυριακή 24-7-11 NIS (ΣΕΡΒΙΑ) – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 400 χιλ.
Ο δρόμος μέχρι την Ελλάδα, μέσω Σκοπίων, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, αφού είναι εθνική οδός. Στα Σκόπια , σε βενζινάδικο που είχαμε σταματήσει για ανασυγκρότηση, γνωριστήκαμε μ’ έναν Τούρκο μοτοσικλετιστή που έκανε την εκδρομή του μόνος του και γυρνούσε στην Τουρκία, με ένα GOLDWING, 1800 κ.ε. και με ένα ζευγάρι Σέρβων, με ένα VERSYS, που πηγαίνανε από το Βελιγράδι στη Θάσο για διακοπές και οι οποίοι είχαν βρεθεί με τον Τούρκο και ταξιδεύανε παρέα. Μέχρι τα σύνορα με την Ελλάδα, ταξιδέψαμε παρέα και εκεί αυτοί συνέχισαν το ταξίδι τους, γιατί οι Σέρβοι θέλανε να προλάβουν το φέρυ για Θάσο κι εμείς καθίσαμε για έναν καφέ, μαζί με τον Σπύρο, έναν Αθηναίο, ο οποίός όμως κάθεται τα τελευταία χρόνια στη Ζαγορά Πηλίου και ο οποίος επέστρεφε από το ταξίδι του με ένα BMW K1200. Ο Σπύρος θα διανυκτέρευε στη Θεσσαλονίκη, κι έτσι συνεχίσαμε παρέα το δρόμο μας, μέχρι το χωριό Γέφυρα, όπου αποχωριστήκαμε τους δύο Κωστάδες, που πήγανε στην Έδεσσα για διανυκτέρευση και οι υπόλοιποι 3 μέχρι τη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε και η φετινή μας εκδρομή.
Γενικά
Οι δρόμοι στη Βουλγαρία και στην Ρουμανία, έχουν καλύτερη πρόσφυση από την Ελλάδα, αλλά οι περισσότεροι είναι με μπαλώματα, λακκούβες και άμμο ή χαλίκια, στις στροφές και απαιτεί προσοχή, γι’ αυτό το google maps, σου δίνει π.χ. 4 ώρες για να διασχίσεις μία απόσταση 250 χιλ.
Τα ξενοδοχεία κλείστηκαν από το
www.booking.com, εκτός από το ξενοδοχείο ARMONIA στο Βουκουρέστι, που κλείστηκε από το
www.venere.com.
Υ.Γ. Εννοείται ότι το οδοιπορικό μπορεί να μπει στο site του συλλόγου.
