Μικρό στο μάτι, μεγάλο στο… κρεβάτι, ( έέ τιμόνι ήθελα να πω! ) Κατά την λαϊκήν (και σοφήν βεβαίως-βεβαίως !) ρήσην, κάποια πράγματα μπορεί να μην γεμίζουν το «μάτι», γεμίζουν όμως τις άλλες αισθήσεις. Κάτι τέτοιο συνέβει και με το καινούργιο Transalp, XLV-700.
Επειδή πολλά ειπώθηκαν και άλλα τόσα γράφτηκαν στο φόρουμ μας,(
) είχα κι εγώ την περιέργεια να δω: «τι ψάρια πιάνει» τέλος πάντων το καινούργιο
«φρούτο». Επιπλέον επειδή ως ο επίσημος Σύλλογος του συγκεκριμένου μοντέλου, κατά κάποιο τρόπο επιβάλλεται να έχουμε εικόνα και άποψη, προέβην στη διαδικασία να αναλάβω την ευθύνη και να το κανονίσω. Δεν το μετάνιωσα εννοείται, αντιθέτως το καταφχαριστήθηκα!
Ευχαριστώ και πάλι το κατάστημα Μπαξεβάνης και τον Δημήτρη προσωπικά, που μου το εμπιστεύτηκε.
Όταν ξεκίνησα το Σάββατο το πρωί, το ψηφιακό πολυόργανο - καντράν έδειχνε μόλις 1330 χλμ. ενώ όταν επέστρεψα είχαν προστεθεί 590 ακόμα, από την εκδρομή μας στη Χερσόνησο των Μεθάνων (σε ολίγον θα προσθέσω κι εκεί τις εντυπώσεις και τις φωτογραφίες μου).
Να σημειωθεί ότι μετά το Διαβολογέφυρο τη Κυριακή το μεσημέρι κάναμε και όλο το γύρο της Επαρχίας της Τροιζηνίας, καθώς και αρκετά χωμάτινα που έγιναν το Σάββατο, τόσο στη διαδρομή πριν το Κόρφο για Κιουρκάδα, όσο και μετά το Ηφαίστειο για Π. Λουτρά.
Η καινούργια μοτοσικλέτα λοιπόν δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με όλες τις προηγούμενες εκδόσεις του Transalp, ( 600άρια με ταμπούρο, με μονό δισκόφρενο ή με διπλό και με τα 650άρια επίσης). Αν δεν ήθελε δε το brand name, θα μπορούσε να μην ονομάζεται καν Transalp.
Η πρώτη αξιοσημείωτη διαφορά έρχεται στο αυτί από το πρώτο δευτερόλεπτο που βάζεις μπροστά το κινητήρα. Δεν υπάρχει πια εκείνο το χαρακτηριστικό βελούδινο γουργούρισμα, αλλά ένα πιο τραχύ και πιο κοφτό: «τρρρρ – τρρρρρρρ - τρρρρρρρρρρρ».
Κουμπώνεις κατ’ευθείαν πάνω στη σέλα, την οποία να σημειώσω τα μαλακά μου μόρια κυριολεκτικά τη λάτρεψαν. Οι εσοχές του ρεζερβουάρ είναι σε πιο σωστή θέση, με αποτέλεσμα να κλείνουν καλύτερα τα πόδια. Ειδικά σε σχέση με το 650, που εμένα τουλάχιστον δεν με βόλευε. Τα μαρσπιέ βέβαια παραμένουν σχετικά ψηλά, αλλά με δεδομένο το συνολικό ύψος της σέλας, αλλά και την απόσταση από το έδαφος, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι πολύ καλύτερο.
Το τιμόνι θα το ήθελα μια ιδέα πιο μακρύ. Το κρατούσα συνεχώς λίγο πιο έξω από τα γκριπ, αλλά αυτό έχει να κάνει με τις συνήθειες του καθενός.
Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για μένα, που επηρεάζει και την εντύπωση που μου δίνει μια μοτοσικλέτα, είναι το πακέτο αναρτήσεις-φρένα. Ευτυχώς, (ή δυστυχώς ανάλογα από ποια σκοπιά το κρίνουμε) εκείνο το «ψιλοσουπέ» - «ασαφές» του μπροστινού, το ξεχνάμε. Η ταλάντωση που είχε το μπροστινό στα παλαιότερα μοντέλα και που ήταν επίσης ένα από τα «σήματα κατατεθέν» της μοτοσικλέτας, εδώ απουσιάζει, (ή τουλάχιστόν δεν με ενόχλησε, μέχρι εκείνους τους ρυθμούς που κινήθηκα βέβαια). Οι διαδρομές των αμορτισέρ είναι αισθητά πιο σφιχτές και σε συνδυασμό με το ελαφρώς πιο ενισχυμένο πλαίσιο, δίνουν μια πολύ πιο στιβαρή αίσθηση. Το ABS κάνει καλή δουλειά στην άσφαλτο, βοηθάει πολύ στη γρήγορη οδήγηση, χωρίς να σε προβληματίσουν μπλοκαρίσματα στον πίσω τροχό. Θα το προτιμούσα όμως, να μπορούσα να το αποσυνδέσω για το χώμα.
Το μοτέρ είναι πιο εύστροφο από το προηγούμενο και ανεβάζει τα χλμ. για πλάκα. Πχ. 1η - 2η - 3η - 4η - 5η στα 50 – 80 – 110 – 130 – 165 χωρίς πολύ «χρονοτριβή» και με το στροφόμετρο μακράν πριν από την κόκκινη περιοχή. Την τελική του ταχύτητα δεν την γνωρίζω, γιατί επειδή το έστρωνα το μηχανάκι ήμουν συγκρατημένος…
Το κιβώτιο έχει υποδειγματική λειτουργία, εγώ προσωπικά πάντως θα ήθελα τις πρώτες σχέσεις πιο κοντές, (ειδικά για το χώμα) και οπωσδήποτε μια 6η σχέση για τις ευθείες της εθνικής.
Το γεγονός ότι είναι τόσο γραμμικό στην απόδοση βέβαια ανασχαίτει κάπως τον παράγοντα fun factor, όμως με την γρήγορη γεωμετρία που έχει και την «όρεξη» από χαμηλά, τα πράγματα παραμένουν «παιχνιδιάρικα»!
Και μιας και αναφέρθηκα στο χώμα, εκεί ήταν άλλο ένα εντυπωσιακό στοιχείο, γιατί με τον 19άρι τροχό μπροστά και το γενικότερο ασφάλτινο στήσιμο της μηχανής, είχα πολλές επιφυλάξεις. Ευτυχώς λοιπόν, (ή δυστυχώς ανάλογα από ποια σκοπιά το κρίνουμε) η μοτοσικλέτα κινείται άνετα και σβέλτα μάλιστα, δίνοντας στον αναβάτη τη δυνατότητα των μεικτών διαδρομών και των ορεινών διασχίσεων, ( με την ανάλογη εξοικείωση βέβαια ). Το κυριότερο πάντως είναι ότι διατηρείται σε ικανοποιητικό βαθμό ο «on – off» χαρακτήρας του συγκεκριμένου μοντέλου, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται εμφανισιακά.
Η κατανάλωση κυμάνθηκε στα 5,5 – 6 λίτρα / 100 χλμ. με ρυθμούς όμως που το 650 θα έπινε 7,5 με 8 ή και περισσότερο !!! Προφανώς λόγω του ψεκασμού.
Για να μην θεωρηθεί όμως ότι όλα είναι τέλεια σε αυτό το μηχανάκι, πάρτε και την «Αχίλλειο» που ακούει στο όνομα αεροδυναμική. Εδώ τα πράγματα δεν βοηθούν. Όταν το κοντέρ περάσει τα 140… Εγώ τουλάχιστον θα ήθελα να το δω και με μια ζελατίνα 20 πόντους ψηλότερη. Περιοριστική είναι σίγουρα και η απόσταση του κάρτερ από το έδαφος.
Το Transalp επίσης δεν ήταν γενικά η φτηνή μοτοσικλέτα, εκτός από την εποχή που εμφανίστηκε δυναμικά ο ανταγωνισμός με το DLV-650 V-Strom, ( όπου η μαμά Honda άρχισε τα εμπορικά τρυκ…). Δυστυχώς η τιμή του παραμένει υψηλή και δεν ξέρω πόσο θα το βοηθήσει αυτό. Σαν μοτοσικλέτα όμως, πέρα από το οικονομικό, θεωρώ όμως ότι ικανοποιεί περισσότερο τον μέσο οδηγό, (εννοώ και σε σύγκριση με το Strom, που για να το αξιοποιήσει κανείς πρέπει να κινείται με το μοτέρ σε μια περιοχή λειτουργίας που δύσκολα θα το κάνει συχνά ο μέσος οδηγός και φυσικά αυτό δεν το λέω «θεωρητικά»).
Ελπίζω μόνο να μην ακούει το αφρικανάκι γιατί θα έχουμε «θέματα». Για να εξιλεωθώ βέβαια για την «απιστία», του έχω τάξει απόγευμα περιποίησης και ελέγχου, που θα περιλαμβάνει καινούργια λαδάκια, αφρόλουτρο και… ότι ήθελε προκύψει !!!
Άά να μην παραλείψω και κάτι άλλο. Επειδή πολύ θετικά εκφράστηκα και κατά τη διάρκεια της εκδρομής – δοκιμής και αυτό ενδεχομένως κάποιοι να το παρεξηγήσουν, ακούω μαντεψιές για τα ποσοστά που παίρνω…
Να μιλήσουν, συμπληρώσουν, απορρίψουν κλπ. και οι υπόλοιποι «δοκιμαστές» παρακαλώ. Τους ευχαριστώ που τόλμησαν να έχουν ιδία άποψη…
Την καλησπέρα μου.