1996 Διασχιζω μονος μου με ενα ΧΤ την ορεινη Ελλαδα σχεδον κατα μηκος της Πινδου Οσο μπορω απο χωμα Στα Αγραφα αντικριζω με δεος τις κορυφες στο δρομο για λιμνη Πλαστηρα Εκει τοτε ακολουθησα την «ευκολη» διαδρομη Την μοναδικη χωματινη που εδειχνε στο περιπου ο της πλακας χαρτης που ειχα τοτε Η αλλη η «αεροπορικη» που κινειται στην κορυφογραμη περνωντας απο την Νιαλα ηταν το απωθημενο μου απο τοτε Δεκατεσσερα χρονια τωρα δεν ειχα καταφερει να παω Ελειπε η αφορμη εκτος των αλλων!
Η αφορμη βρεθηκε και ηταν η συναντηση στη λιμνη καποιων (μερικων γνωστων εδω μεσα) απο αλλο forum Το ΣΚ ηταν ελευθερο οποτε...
Ανοιξα και παλι εκεινον τον παλιο κουρελιασμενο χαρτη,και αφου ταξιδεψα νοερα το αποφασισα Η Νιαλα με περιμενε! Σχεδιασα στο περιπου την διαδρομη που θα ακολουθουσα και επελεξα -οσο μπορουσα- χωματινες διαδρομες που θα με εβγαζαν μεσω Οιτης και Βαρδουσιων κοντα στη σηραγγα του Τυμφρηστου Απο κει ασφαλτινα μεχρι Κρεντη Και μετα τα Αγραφα και η Νιαλα ειναι διπλα! Επεσαν μερικα τηλεφωνα της τελευταιας στιγμης σε φιλους και γνωστους αλλα δυστιχως κανενας δεν μπορουσε να ακολουθησει Δεν πειραζει παιδια! Μπορω και μονος μου! Ενιοτε μ’αρεσει κιολας!
Σαββατο στις τεσσερις το πρωι ειμαι ορθιος Καφε, ντυνομαι, νιβομαι, φορτωνω την μηχανη και στις πεντεμιση ειμαι ηδη στο δρομο Το ξημερωμα με βρισκει κοντα στον Ορχομενο Υπολογιζα οτι αν δεν χαθω καπου –πραγμα πολύ πιθανο για μενα- κατα τις τεσσερις θα βρισκομουν στην λιμνη
Το πρωτο χασιμο χρονου γινεται οταν αναγκαζομαι να παω στην Παυλιανη για βενζινη βγαινοντας ετσι απο την πορεια μου Να το πρωτο χαμενο μισαωρακι! Στην συνεχεια ακολουθησαν κι αλλα τετοια «χαμενα» μισαωρα Ειτε γιατι εχασα καποιες διασταυρωσεις ειτε γιατι εχω την (καλη) συνηθεια να πιανω κουβεντα σχεδον με οποιον συναντω στο δρομο μου
Κατα τις οκτωμιση επιτελους παταω χωμα εξω απο την Καλοσκοπη Χαλαρα στην αρχη καθως ειμαι μονος μου αλλα και για να βρω τον ρυθμο μου σιγα σιγα Αυτο στα πρωτα χλμ μεχρι που ο φυλακας του κοπαδιου –που δεν φαινοταν- αποφασισε να διασκεδασει την ανια του κυνηγωντας με! Μετα το πρωτο ξαφνιασμα απο τα ξαφνικα γαυγισματα πισω απο το ποδι μου ανοιξα το γκαζι και ...Του εμεινε η χαρα! Γλυκαθηκα ομως και αρχισα τα παιχνιδακια ωσπου ενα γλυστριμα και των δυο τροχων σε μια στροφη ηρθε να μου θυμισει οτι ειμαι μονος μου εκει πανω και να με επαναφερει στην ταξη! Χαλαρα λοιπον ξανα απο δω και περα και απολαμβανω τις πρωινες μυρωδιες του δασους και την συνεφια που με κραταει δροσερο Καποια υποψια μυρωδιας της επερχομενης βροχης δεν μ’ανησηχει Ετσι κι αλιως ειμαι στη νιρβανα μου!
Η διαδρομη ακολουθηθηκε οπως την ειχα σχεδιασει χανοντας μονο μια δυο φορες το δρομο (αν και στο χαρτη φανταζε αδυνατον κατι τετοιο αλλα τα καταφερα!) μεχρι το χωριο Περιβολι Ο χρονος ομως που χρειαστηκε για να φτασω εκει δεν ειχε καμια σχεση μ’αυτο που ειχα στο μυαλο μου Κατι οι στασεις για φωτο και τσιγαρο Κατι οι κουβεντες στα χωρια που περασα με ‘βγαλαν εκτος χρονικων οριων Χανω και μια διασταυρωση στο Περιβολι που θα με εβγαζε στο Νικολιτσι και βρισκομαι κατά λαθος κατα τις δυομισι να κατηφοριζω ασφαλτινα προς Σπερχειαδα Κατοπιν σκεψης και υπολογισμων διαρκειας λιγοτερο απο τρεις τζουρες απο το τσιγαρο που αναψα αποφασιζω οτι δεν ειναι συνετο να γυρισω πισω στο Περιβολι ...Αν θελω να βρισκομαι στην Νιαλα πριν την δυση! Εχω αρχισει και πειναω αλλα τα τυροπιτακια στην τσαντα μου πρεπει να περιμενουν!
Βουρ λοιπον ασφαλτινα πλεον για Σπερχειαδα-Καρπενησι-Κρεντη οπου και το βενζιναδικο για ανεφοδιασμο πριν την ανοδο για Αγραφα Βενζινη για το ΤΑ, μια λεμοναδα στα ορθια για μενα, λιγη κουβεντουλα με την κυρια στο βενζιναδικο και στο δρομο παλι!
Ενα πολυ μικρο μερος του δρομου για το χωριο Αγραφα ειναι πλεον ασφαλτος Το μεγαλυτερο μερος ομως παραμενει χωμα σε μια μαγευτικη διαδρομη διπλα ή κοντα στον Αγραφιωτη και μεσα απο χαραδρες!
Σταση λιγο εξω απο το χωριο για ενα τσιπουρακι στον ομορφα διαμορφομενο χωρο διπλα στο ποταμι Ετσι για να κοπει ο ιδρωτας! Λιγες κουβεντες με τον πιτσιρικα που με σερβιρε, μια ματια στο χαρτη της αναβασης που μου προσφερε ενας πεζοπορος... και αντε γεια..Η Νιαλα περιμενει!
Το ανεβασμα μετα το χωριο ειναι γρηγορο, ο χωματοδρομος αρκετα καλος και η θεα των βουνων υπερπαραγωγη! Πριν τα Καμαρια στριβω αριστερα και κερδιζω συνεχεια υψος πηγαινοντας προς την κορυφογραμη Ο χωματοδρομος πολυ πιο στενος πια ζοριζει σε ορισμενα σημεια με λουκια και πετρες αλλα σε γενικες γραμμες ειναι ενταξει Το τοπιο εκει πανω γυμνο με μονη βλαστηση το χορταρι που εχει αρχισει ηδη να ξεραινεται
Φτανω στην κορυφογραμη Αριστερα και δεξια μου μια θαλασσα απο κορυφες που λουζονται απο το φως του ηλιου που αρχιζει να κιτρινιζει πια Σβηνω την μηχανη και το μονο που ακουγεται ειναι ο αερας που φυσα συνεχως και δερνει τις κορυφες Το ολο σκηνικο ειναι σχεδον αποκοσμο!
Εμεινα για λιγο εκει πανω αφουγκραζομενος τα βουνα και προσπαθωντας να ικανοποιησω τις αχορταγες αισθησεις μου και ξεκινησα ξανα Πισω απο καθε στροφη μια μαγικη εικονα! Μια απεριγραπτη ομορφια!
Στο τελος για πολλοστη φορα το διλημα: Αριστερα στη διασταυρωση ή δεξια? Γαμωτ..γαμωτ..περναει και η ωρα! Στον αριστερο χωματοδρομο καααατω χαμηλα φαινεται μια στανη Ναι αλλα ο δεξια φαινεται πιο πατημενος Δοκιμαζω την τυχη μου στον δεξια οπου παω και παω ωσπου..Γκλουπ ενα terios αραγμενο στο πουθενα! Ψυχη ομως και πουθενα! Αποφασιζω να γυρισω πισω και να κατηφορισω προς την στανη Αν υπαρχει καποιος θα ρωτησω Αν οχι θα συνεχισω κι οπου βγει Το πολυ πολυ να μην παω στη λιμνη Το πολυ πολυ να κοιμηθω στο βουνο Χαλαρωνω και απολαμβανω και παλι!
Φτανοντας στη στανη με υποδεχτηκε το τσοπανοσκυλο Αυτο μας ελειπε σκεφτομαι! Τελικα ο σκυλος αποδειχτηκε προβατο! Η ευγενικη γυναικα στη στανη τον ξαποστειλε και με βεβαιωσε οτι ειχα παρει τελικα τον σωστο δρομο Ο αλλος δεξια καποια στιγμη απλα σταματουσε οπως μου ειπε Τωρα πια ειχα να διεκπεραιωσω το τελευταιο κομματι μεχρι την λιμνη οπου θα συναντουσα τα υπολοιπα παιδια
Η λιμνη ετσι κι αλιως ειναι ομορφη Πολυ δε περισσοτερο οταν την αντικρυζεις απο ψηλα την ωρα που πεφτει ο ηλιος κουρασμενος και πεινασμενος Καταφερα να βρω την παρεα με την βοηθεια του Μανου (manolo) Ειχε αλλαξει ο τοπος συναντησης και εγω δεν ειχα τηλεφωνο κανενος απο αυτους Οσο περιμενα να επικοινωνησουν μαζι μου απολαυσα την παρεα δυο ντοπιων που ψαρευαν Και επιτελους τα τυροπιτακια μου για τα οποια αφου χορτασα αποφανθηκα οτι ηταν μαπα! Εστησα την σκηνη μου σχεδον βραδυ και απολαυσα μια ζουμερη μπριζολα και την παρεα μεχρι αργα
Η επιστροφη εγινε κλασικα ασφαλτινα και με παρεα πια αφου ομως πρωτα σταματησε το πρωινο ψιλοβροχο Η προκα που μαζεψα εξω από την Καρδιτσα δεν καταφερε να με χαλασει Δεν θα μπορουσε αλωστε με τοσες εικονες γεματος και με καλη παρεα!
Μια εικονα χιλιες λεξεις
Ουτε 10 δεν είναι αυτές που τραβηξα!
Δεν πειραζει όμως Βρισκονται ολες στο μυαλο και την ψυχη! Απολαυστε την αποτυχια!
(Οι καλα εστιασμενες φωτογραφιες είναι από το net Δειχνουν περιπου όμως ότι ειδα κι εγω)
