Χωμάτινη εκδρομη κεντρική Εύβοια 7/11/09

[Gonzo]

Καταρχήν να ζητήσω συγνώμη που δεν βγάλαμε ανακοίνωση να ενημερώσουμε για την εκδρομούλα...αλλά όλα ήταν πολύ εφήμερα ακόμα και την προηγούμενη μέρα και ειδικότερα ο καιρός.

Με λίγα λόγια ο σκοπός ήταν: Ωρωπός - Ερέτρια - χώμα. δυστυχώς δεν φρόντισα να έχω φωτογραφική αλλά μόνο κινητό(το οποίο έμεινα απο μπαταρία το απόγευμα. και το gps μου με πρόδωσε οπότε δεν έχω να σας πώ ακριβώς την διαδρομή.

Τελικά
ήμασταν Εγώ - manolo - konkost.
Αν δεν κάνω λάθος περάσαμε απο θεολόγο -  σκουντέρι - κάτω Καμπιά - Καμπιά - κάτω Στενή - Στενή - καταφύγιο Δίρφυς και γενικότερα κει γύρω σε ότι χωματόδρομο βρήκαμε.
Ήθελε σίγουρα χωμάτινα λάστιχα επειδή πετύχαμε όλα τα είδη εδάφους. Πανέμορφες διαδρομές ωραία τοπία πολλές πηγές και ρυάκια.

Τα ωραία  ήταν: σίγουρα το καταφύγιο της Δίρφυς και όλη η διαδρομή με την ομίχλη της και τα πεσμένα φύλα σε απογευματινό ήλιο. Το άραγμα μέσα στην μέση του πουθενά για ξεκούραση. και τα τοστάκια που φάγαμε στην Στενή βράδυ πια.

Το best of ήταν: το νυχτερινό εντούρο. μέσα στο δάσος της Δίρφυς. πιάσαμε ένα μονοπάτι την ώρα που έδυε ο ήλιος που τελικά ήταν κατεστραμμένο απο τα νερά μετά απο καμια 10αρια χιλιόμετρα περίπου και αναγκαστήκαμε και γυρίσαμε, αλλα ήδη είχε πέσει το σκοτάδι. Πολύ ωραία εμπειρία.  και καλή ομαδική δουλειά.

[junior CAESAR]

 
Μπραβοοοοοοο

[john.dalag]

Οι μικρές εκδρομές είναι το ίδιο καλές και πολλές φορές ακόμη καλύτερες από τις άλλες.
Μπράβο παιδιά, ωραίες φωτό.

[xamogelo]

 

  ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑΑΑΑΑΑ!!!!   

 

[fotisalp]

Μπράβο παίδες, και εις άλλες με υγεία!

[konkost]

Ο προορισμος καθοριστηκε μολις την προηγουμενη μερα και μονο οσον αφορουσε το ασφαλτινο κομματι Ερετρεια-Θεολογος-Πουρνος Το χωματινο κομματι καθοριστηκε (ετσι νομιζαμε!!) πινοντας καφε στην Ερετρεια:Μετα τον Πουρνο προς Σκουταρι και αμεσως εισοδος στο χωμα μεχρι Αγ.Κυριακη-Καμπια-Στενη και βλεπουμε....
Ειμασταν σιγουροι οτι δεν θα χαθουμε (σιγα!!!!!) Το πρωτο λαθος πλοηγησης εγινε ηδη απο τα πρωτα χωματινα χλμ οταν χασαμε μια διασταρωση Κατοπιν ο χαρτης της αναβασης αποδειχτηκε ασαφης και το GPS λιγο (και ομως!!!!!)
Ετσι καταληξαμε αντι για την Στενη και τις φλαταδουρες της Διρφης στους συχνα στενους και σπαρμενους με πετρα χωματοδρομους-νταμαρια του Ξεροβουνιου (εκπληκτικο βουνο!!!!)Βρεθηκαμε ψηλα καποια στιγμη με σκοπο να πεσουμε απο την μερια του Αιγαιου αλλα η φυση ειχε αλλη αποψη Ο δρομος μετα απο λιγο απλα δεν υπηρχε λογω κατολισθησης Ξανα κατεβασμα και μετα απο περιπλανηση και ανεβα-κατεβα ειμαστε στα 1100 με στοχο να ανεβουμε στα 1200 ακολουθωντας τον χαρτη για να περιπλανηθουμε λιγο ανατολικα του βουνου  αλλα και να βρουμε καποια στιγμη βενζινη και φαγητο απο την αλλη πλευρα χαμηλα Ομως και παλι ΔΕΝ! Ο δρομος κοβοταν και περνουσε νερο που κατεβαινε απο το βουνο!Ετσι αναγκαστηκαμε (αν και πιστευω οτι αν προσπαθουσαμε
 -τι στο καλο τρεις αντρακλες ειμασταν - σπρωξε-τραβα θα περναγαμε) να γυρισουμε πισω και να επαναπροσδιορισουμε την πορεια προς Διρφη ξανα
Το απογευμα μας βρηκε νηστικους να γυρναμε γυρω-γυρω απο την Καμπια ωστε να βρουμε τον χωματοδρομο που θα μας οδηγουσε στη Στενη οπως εδειχνε ο χαρτης Τελικα ρωτωντας και στο χωριο το πηραμε αποφαση πως απλα δεν υπηρχε! Ετσι απο ασφαλτο ανεβηκαμε τις στροφες της Διρφης και μετα απο λιγα χλμ μετα την Στενη χωθηκαμε στον πρωτο χωματοδρομο που οδηγει στο καταφυγειο Ανασυγκροτησαμε τις δυναμεις μας (ΚΑΙ) εκει ( "ΠΑΛΙ ΤΣΙΓΑΡΟ ΡΕ!!) και μιας και ο ηλιος αρχισε πια να δυει κατεβηκαμε τον δευτερο χωματοδρομο  απο το καταφυγειο που οδηγει στην ασφαλτο που θα μας οδηγουσε ξανα στη Στενη να φαμε κατι ή/και να πιουμε εναν καφε και να επιστρεψουμε
Βγαινοντας ομως στην ασφαλτο δεν μπορεσα να αντισταθω στο καλεσμα του χωματοδρομου απεναντι και χωθηκα στο δασος Απο κοντα και ο Κωστας με τον Μανο οδηγωντας πια νυχτα και κατεβαινοντας ολο και περισσοτερο στην καρδια του δασους για να παμε στο .....πουθενα αφου μετα απο καμποσα χλμ ο δρομος κοβοταν απο ποταμι  
Επιστροφη πισω παλι και ψαχνοντας για τις ροδιες μας στις διασταυρωσεις βγηκαμε ξανα στην ασφαλτο στο σημειο που μπηκαμε (ουφ!!!)
Κατηφορησαμε μετα την Στενη βαλαμε βενζινη και επιστρεψαμε να φαμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!
Η επιστροφη εγινε χαλαρα και κλασικα απο Χαλκιδα γεματοι εικονες και ψιλομουδιασμενοι απο την κουραση ('νταξει κομματια ειμασταν!!)

ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!

ΥΓ1   Η διαδρομη που καναμε ειχε μεγαλη ποικιλια Απο φλαταδουρες που μαζευες χλμ για πλακα μεχρι κατηφορικες στενες φουρκετες σπαρμενες με πετρα και νεροφαγωματα οπου απαιτουνταν λεπτοι χειρισμοι Η λασπη ηταν λιγη γενικα και οπου δεν υπηρχε κυλιομενη πετρα το χωμα κραταγε εξαιρετικα επιτρεποντας ακομα και παιχνιδια με το ΤΑ
Σε μερικα σημεια παντως η διαδρομη ηταν ιδιαιτερα απαιτητηκη (το κατεβασμα π.χ απο το ξεροβουνι εκοβε χερια) και δεν επετρεπε λαθη Αρα απαιτουσε αν οχι καποια εμπειρεια στο χωμα τουλαχιστον λιγη τρελα στο κεφαλι

ΥΓ2  Ειναι η τριτη φορα που οδηγαω νυχτα σε χωμα και ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΟ!!!  Η εμπειρεια ειναι μοναδικη!!
Αν και οταν περνωντας ενα ρυακι σκεφτηκα οτι καναμε μ@λ@κια οταν και τα τρια ΤΑ βρηκαν με τον κινητηρα στις πετρες (ο Μανος κολησε εκει με το ΤΑ να στεκεται ορθιο με το καρτερ πανω στην πετρα)

ΥΓ3  Απροπτα δεν ειχαμε παρα μονο μια ανωδυνη πτωση του ΤΑ του Κωστα οταν εβαλε τον μπροστα τροχο σε ενα χαντακι και τον πηρε το βαρος

          Αν δεν παρεις αλλη φορα φωτ. μηχανη θα σε

[KostasC]

Μπράβο παίδες! ωραία εξόρμηση έτσι στα πεταχτά. Όποιος πραγματικά το θέλει, αυτά κάνει.
Το γύρο στο Ξηροβούνι πάνω απο τα Καμπιά, τον έχω κάνει με οτι όχημα είχα και με όλες τις συνθήκες.
Κάποτε πήγα να αφήσω το ΥΖ εκεί, γιατί απο το χιόνι που είχε (κάτω απο το διάσελο στη Β πλευρά) είχαν βράσει τα νερά
και δε πήγαινα πουθενά.
Πρόσφατα το κάναμε και με το ποδήλατο με τον Φώτη (μεγάλο πακέτο οι πρώτες ανηφόρες).
Πολύ όμορφο μέρος που αν το συνδύαζες με την παλιά χωμάτινη προς Μετόχι... ήταν άπαιχτο, αλλά την έκαναν άσφαλτο εδώ και χρόνια.
Στις πολλές λασπουριές θέλει προσοχή στα πεδινά, γιατί έχει πολύ αργιλόχωμα και αν κολλήσεις... περιμένεις την Άνοιξη.

Ξέρω οτι υπάρχει και ενας χωμάτινος απο το καταφύγιο προς τη Στενή, αλλά δεν τον έχω δοκιμάσει. (μπορεί να είναι η διαδρομή του Downhill για MTB)

[thanos_trikala]

 

Μπραβο παιδια

[manolo]

Μάλλον θα γράψω τα ίδια με τον Κonkostοt αλλά θα προσπαθήσω να βάλω τη δικιά μου οπτική ματιά.
Το ραντεβού ήταν για τις 7.30 το πρωί αλλά που....Εγώ μάζευα τα πράγματα και έφτασα 15λ αργότερα ενώ ο G λόγω ύπνου 45λ . Φτάσαμε στην Ερέτρια και με ένα απαραίτητο καφεδάκι καταστρώσαμε τη διαδρομή . 1η στάση στην Αγία Κυριακή, ένα εκκλησάκι μέσα στο βράχο με τα νερά του μικρού καταράκτη να περνούν από κάτω του (απλά πανέμορφο). Συνέχεια , τι άλλο εκτός από χώμα!!!Ανεβαίνουμε το ξηροβούνι αλλά κάτι ο χάρτης που δεν ενημερωμένος σωστά κάτι το gps του G που δεν είχε τους χάρτες καταφέραμε και χαθήκαμε. Στα 1100μ βρίσκουμε ένα πεζοπόρο που προσπαθει να μας δείξει που είμαστε (αλλά ούτε  ο ίδιος ήξερε που βρίσκεται. Τεσπα...) Έτσι όπως κοιτάγαμε το χάρτη μαζί του είδαμε να κατεβαίνουν από την πλαγιά του βουνού 2 άτομα και ο τύπος αναγνώρισε τον ένα αμέσως.Ένας ασπρομάλλης κύριος 80 χρονών  επονομαζόμενος ως γιατρός που μάλιστα είναι και ο επίτιμος πρόεδρος του ΕΟΣ Πειραιά (χαρά στο κουράγιο του και όχι μόνο,μακάρι όταν θα φτάσω την ηλικία του να είμαι και εγώ έτσι, τίποτα άλλο έτσι απλά). Συνεχίζουμε και φτάνουμε συνέχεια σε αδιέξοδα (1 το βουνό το ίδιο, 2  ένα μικρό οροπέδιο που δεν παέι πουθενα και 3 ένας δρόμος που κόβεται από καθίζηση). Γυρνάμε πίσω και πάμε προς παλιό Μαυρόπουλο αλλά που, εκεί το ίδιο το χωριό είχε καταστραφεί από το πέρασμα του ρέματος, εμείς θα περνάγαμε; Ξανά πίσω προς την Καμπιά (αυτό το χωριό δεν ξέρω πόσες φορές το είδαμε μιας και κάναμε συνέχεια κύκλους) Αφού βαρεθήκαμε να το βλέπουμε είπαμε  να πάμε στη Στενή μέσα από την άσφαλτο. Συνεχίσαμε προς το καταφύγιο για να θαυμάσουμε τη θέα αλλά αντί για θέα βλέπαμε μόνο ομίχλη (Για μένα το συναίσθημα του να βρίσκομαι μέσα στα σύννεφα είναι το κάτι άλλο φαντάσου να είσαι και με φίλους και να το μοιράζεσαι). Φεύγουμε με κατεύθυνση τη Στενή μιας και η ώρα περνάει, είναι 4.30. Στην άσφαλτο ο Κ βλέπει αριστερά ένα χωματόδρομο. Σταματάει και μας ρωτάει αν είναι να μπούμε. Βραδιάζει, δεν έχουμε βενζίνη και είμαστε κουρασμένοι, το πιο λογικό είναι να του πούμε όχι αλλά ποιος είπε ότι είμαστε λογικοί . Μπαίνουμε μέσα και πράγματι από τα πρώτα μέτρα λέμε ότι κάνουμε καλά που μπήκαμε. Από τη μια πλευρά κατάφυτοι βράχοι και από την άλλη δέντρα με κάθε λογής χρώμα. Αυτό όμως που σίγουρα μας έμεινε ήταν ότι ο δρόμος ήταν στρωμένος από ένα κιτρινωπό χαλί που είχαν σχηματίσει τα πεσμένα φύλλα μόνο και μόνο για να περάσουν οι αφεντομουτσουνάρες μας (κάτι σαν το κόκκινο χαλί για τους επίσημους, ένα πράγμα ). Περνάμε το 1ο ρυάκι και συνεχίζουμε στο χωματόδρομο μόνο που τώρα δεν υπάρχει χώμα μιας και για καμιά 500μ ό δρόμος έχει καλυφτεί από το τρεχούμενο νερό..Φτάνουμε στο 2ο ρυάκι και εκεί βλέπω τους άλλους δύο να παιδεύονται να το περάσουν, έτσι και εγώ λέω να το περάσω από διαφορετική γωνία. Αυτό με μάρανε, αφού κατάφερα και βρήκε το κάρτερ μου μια κοτρώνα από κάτω με αποτέλεσμα η μηχανή να στέκεται όρθια και χωρίς εμένα. Τη βγάζω και συνεχίζουμε, περνάμε και ένα 3ο ρυάκι και η νύχτα όλο και περισσότερο να απλώνει το σκοτεινό της πέπλο..Το έχουμε πάρει απόφαση ότι θα φτάναμε στη Στενή μέσα από το χώμα μιας και ο χάρτης μας έδειχνε ότι ο δρόμος συνεχιζόταν, αλλά οι πρόσφτες νεροποντές είχαν άλλη γνώμη. Συνατάμε ένα ποτάμι με αρκετούς βράχους μέσα του που είχαν σαν αποτέλεσμα να μας κάνουν να γυρίσουμε πίσω. Μπαίνω εγώ μπροστά και το πανηγύρι αρχίζει. Άγνωστη διαδρομή χωρίς φωτισμό, απλώς μαγεία. Φτάνουμε στη Στενή κατά τις 6.30 κατάκοποι, πεινασμένοι αλλά σίγουρα ευτυχισμένοι και όχι μόνο .
Πραγματικά αν και κουραστήκαμε μιας και κάναμε συνολικά εκείνη την ημέρα πάνω από 270χμ εκ των οποίων πολλά να είναι δύσκολα  (άρε ξεροβούνι όνομα και πράγμα είσαι), οι ψυχικές μας μπαταρίες γέμιασαν και με το παραπάνω.
 Ένα είναι το σίγουρο, ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ!!!!!


ΥΓ κρίμα που δεν είχαμε φωτογραφική μηχανή μαζί μας για να μπορέσουμε να μοιραστούμε κάποιες από τις ομορφιές που συναντήσαμε. Την επόμενη φορά.

ΤHREE and  the KOUKOS BAND

[nikos 238]

Μπράβο σας, έστω και καθυστερημένα.

Η αναζήτηση της διαδρομής, έχει και την χάρη της και προφανώς η παρέα σας είναι αρκετά δεμένη για να ξεπερνά τα απρόοπτα.

Εύχομαι και σε πολλές άλλες διαδρομές.