Τελικά πήρα μεταχειρισμένο μοχλικό από Transalp 700.
Ο κωδικός ανταλλακτικού με το 650 είναι ίδιος και προτίμησα του 700 ευελπιστώντας ότι θα έχει λιγότερα χιλιόμετρα και πιθανόν καθόλου χωμάτινα.
Ξεκίνησα λοιπόν να λύσω το μοχλικό από την moto και θα περιγράψω λίγο την διαδικασία, για κάποιον που θέλει να την κάνει, αφού δεν βρήκα κάτι παρόμοιο στο forum ούτε και στο net και γιατί έχει κάποιες λεπτομέρειες που δεν λένε στα service manual. Όσα γράφω ισχύουν για το 650, στο 600 τα πράγματα είναι πιο απλά μιας που το μοχλικό είναι από κάτω.
Για να μπορέσει να γίνει η συγκεκριμένη δουλειά θα πρέπει να έχουμε κεντρικό σταντ ή κάποιο ειδικό ανυψωτικό μοτό και να «δέσουμε» με κάποιο ιμάντα την μηχανή μπροστά ή να τοποθετήσουμε ένα τρίποδο για να μην μπορεί να πέσει προς τα πίσω. Δύσκολο μεν να έρθει πίσω αλλά μην ριψοκινδυνέψουμε να μας έρθει στο κεφάλι.
Τσιμεντόλιθους καφάσια και άλλα παρεμφερή δεν θα τα δοκίμαζα με τίποτα.
Αρχικά ξεκινάμε από τα απλά, λύνοντας και αφαιρώντας τον πίσω τροχό.
Και μετά έρχεται η σειρά του αμορτισέρ. Το βιβλίο του Haynes λέει ότι αρχικά αφαιρούμε την σέλα τα δύο πλαϊνά από το κουστούμι, το προστατευτικό της αλυσίδας και το λευκό πλαστικό προστατευτικό (λασπωτήρας) που υπάρχει πίσω από το αμορτισέρ, εγώ θα πρόσθετα ότι βοηθάει πολύ να αφαιρεθούν η μπαταρία και το καπάκι - θήκη της, προκειμένου να έχουμε καλύτερο χώρο και καλύτερη οπτική. Προσοχή χρειάζεται στην στήριξη του δοχείου των υγρών του πίσω φρένου για να μην γυρίσει και πάρει αέρα το κύκλωμα.
Κατόπιν λύνουμε την κάτω βίδα του αμορτισέρ και μετά την πάνω βίδα του.
Και εδώ αναφέρει ότι τραβάμε με ένα «ελιγμό» το αμορτισέρ προς την αριστερή πλευρά της μοτοσυκλέτας. Δεν ξέρω τι ελιγμό εννοεί αλλά για μένα δεν ήταν τόσο εύκολο. Και αυτό γιατί, όπως φαίνεται και στην φωτό, το αμορτισέρ είναι στριμωγμένο ανάμεσα στο κουτί των εργαλείων και το δοχείο του ψυκτικού υγρού.
Το δε ψαλίδι δεν μπορεί να πάει 3-4 πόντους πιο κάτω και να απελευθερώσει το αμορτισέρ, γιατί το εμποδίζει ο ψευτοκαταλύτης της εξάτμισης.
Χρειάζεται λοιπόν λίγο βίαιη συμπεριφορά για να ξεθηλυκώσουμε, συμπιέζοντας λίγο με ένα κατσαβίδι το αμορτισέρ, την κάτω βάση του αμορτισέρ, από το μοχλικό και φέρνοντάς το αριστερά να το τραβήξουμε πλέον προς τα κάτω. Δεν δοκίμασα και μάλλον βοηθάει, όπως διάβασα σε ένα ξένο forum, να αποσυμπιέσουμε εντελώς το ελατήριο πριν το ξεβιδώσουμε ώστε να μπορεί να συμπιεστεί ευκολότερα.
Και πάμε πλέον στο μοχλικό. Αρχικά ξεβιδώνουμε την βίδα που το συνδέει πάνω στο ψαλίδι. Αυτή ήταν και η δυσκολότερη να ξεσφίξει και λόγω αλάτων και μεγάλης ροπής σύσφιξης (64NM) αλλά και λόγω περιορισμένου χώρου. Μετά από αρκετό ψέκασμα με αντισκουριακό και με την χρησιμοποίηση του μαγικού εργαλείου, σφυριού, έλυσε.
Δεν συστήνω το ζέσταμα γιατί θα καταστρέψουμε τις τσιμούχες που υπάρχουν, εκτός και εάν έχουμε αποφασίσει να τις αντικαταστήσουμε.
Για να βγει όμως η βίδα θα πρέπει να αφαιρέσουμε την γλίστρα της αλυσίδας από το ψαλίδι, γιατί βρίσκει επάνω της.
Μας μένει λοιπόν να λύσουμε την βίδα που κρατάει το μοχλικό στον σκελετό της μοτό. Και εδώ όμως τα πράγματα δεν είναι όσο εύκολα τα λέει το βιβλίο. Ναι μεν, πλέον το ψαλίδι μπορεί να κινηθεί προς τα πάνω, όμως ο χώρος που αφήνει είναι πολύ λίγος για να μπορέσουμε να δουλέψουμε και το σημαντικότερο είναι ότι άντε και το λύσαμε στην συναρμολόγηση πως θα σφίξουμε σωστά με τόσο περιορισμένο χώρο; Για χρήση δυναμόκλειδου δεν το συζητώ.
Δυστυχώς εκείνο που δεν λέει η Haynes, είναι ότι για να βγει το μοχλικό θα πρέπει να αφαιρεθεί η εξάτμιση. Επειδή δεν ήθελα να μπλέξω με την εξαγωγή της εξάτμισης αποφάσισα, αν και το φοβόμουν, να αφαιρέσω το ψαλίδι ώστε και μπορέσω να λύσω το μοχλικό αλλά και επιτέλους να το βάψω και να γρασαριστεί.
Αρχικά αφαιρούμε από το ψαλίδι το σωληνάκι του πίσω φρένου, σηκώνοντας λίγο τα άγκιστρα που το συγκρατούν και στηρίζουμε-δένουμε στον σκελετό την πίσω δαγκάνα.
Αφαιρούμε τα δύο προστατευτικά καπάκια του άξονα, δεξιά και αριστερά και ξεβιδώνουμε το παξιμάδι που υπάρχει στην δεξιά μεριά. Χτυπάμε τον άξονα με ένα σφυρί και με ένα κατάλληλο ζουμπά ή κάτι παρόμοιο που να προσαρμόζεται στο κέντρο του άξονα, προκειμένου να μην τραυματίσουμε το σπείρωμά του.
Στην δική μου περίπτωση, παρόλο που δεν είχε βγει ο άξονας εδώ και 125 χλδ χλμ , με έκπληξή μου «άκουσε» σχετικά εύκολα.
Βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν ήταν δυνατόν να το τραβήξω από την απέναντι μεριά, οπότε χρησιμοποίησα ένα κομματάκι σκληρού ελαστικού παρεμβάλλοντάς το μεταξύ άξονα και σωλήνας, για να μην χτυπάω κατευθείαν επάνω στον άξονα, και τον αφαίρεσα.
Πριν αφαιρέσουμε τον άξονα, και εάν δεν έχουμε βοήθεια από δεύτερο άτομο, καλό είναι να δέσουμε το ψαλίδι πάνω στον σκελετό για να μην μας πέσει κάτω.
Μετά από την αφαίρεση του ψαλιδιού έχουμε πλέον τον χώρο για να λύσουμε το μοχλικό από τον σκελετό. Για να μπορέσουμε όμως να αφαιρέσουμε την βίδα που το κρατάει θα πρέπει να βγάλουμε την δεύτερη γλίστρα της αλυσίδας που είναι πάνω στον σκελετό.
Μετά από αυτό έχουμε επιτέλους το μοχλικό στα χέρια μας.
Και εδώ τα 2 δίπλα δίπλα.
Σειρά τώρα έχει ο έλεγχος των ρουλεμάν και των πίρων. η γνώμη μου είναι ότι την μεγάλη καταπόνηση την τρώει το ρουλεμάν που βρίσκεται στην στήριξη του μοχλικού με το ψαλίδι και αυτό είναι που θα έχει και την φθορά. για αυτό άλλωστε εκεί έχει και την μεγαλύτερη, σε διάμετρο, βίδα και διπλό ρουλεμάν.
Ίδωμεν
Μετά την επισκευή του μοχλικού, βάψιμο ψαλιδιού και επισκευή αμορτισέρ θα επανέλθω με το δέσιμο.
