Απο την λιστα transalpgr τοτε... (ακριβως σαν σημερα το 2002 δηλαδη!)
Επειδή μου φάνηκε ότι η απήχηση της πρόσφατης εκδρομής του κλαμπ στη
λίστα ήταν δυσανάλογα χλιαρή σε σχέση με το πως περάσαμε, πρεπει να πω
ότι περάσαμε καταπληκτικά. Η εμπειρία της κατάβασης σ' αυτό το
ευλογημένο ποτάμι είναι κάτι που (για όσους δεν έχουν ξανακάνει κάτι
ανάλογο, μαζί τους κι εγώ) δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ.
Ενα επιβλητικό φαράγγι (επιτέλους!), τουνελ με νυχτερίδες, καταρράχτες
να πέφτουν από το πλάι, ορμητικά νερά, άπατο σε αρκετά σημείο (το
κολύμπι υποχρεωτικό). Η διαδρομή που κάναμε πρέπει να βγαίνει εύκολα σε
2,5-3 ώρες αλλά λόγω γενικού χαβαλέ την κάναμε τετράωρη. Στο τέλος της
διαδρομής, λίγο ψηλότερα, βρίσκεται ένας πανύψηλος καταράκτης, αρχαία
πόλη και οχυρώσεις (αυτό δεν το είδαμε) κ.α.
Η ομάδα μας αποτελούνταν από 25 περίπου άτομα και των δύο φύλων. Οι
γυναίκες, πρέπει να ομολογήσω, ήταν άψογες. Δεν παραπονεύτηκαν ούτε
φάνηκε να δυσκολεύτηκαν ιδιαίτερα. Δεν είχε καθόλου ζέστη (όσο
βρισκόσουν εκεί κάτω), μπορούσες να παίξεις όσο ήθελες με τα νερά και τα
βράχια, ο κίνδυνος μάλλον μικρός (σχετικό αυτό).
Υπήρχαν κι άλλες ομάδες με άτομα όλων των ηλικιών (μάλλον από εταιρείες
οργανωμένων εκδρομών, γιατί φορούσαν στολές), εμείς όμως μου φάνηκε πως
τα πήγαμε καλύτερα. Οχι βέβαια ότι υπήρχε κάποιος ανταγωνισμός.
Νομίζω πως ήταν η πιο γεμάτη μέρα που πέρασα ποτέ με το κλαμπ. Στο
ραφτινγκ δεν είχα πάει αλλά νομίζω πως εδώ το πράγμα ήταν πιο αυθόρμητο,
χωρίς οδηγούς-ειδικούς να οδηγούν το κοπάδι με τα πρόβατα. Εύγε στο
Θανάση Δημητρακόπουλο για την ιδέα καθώς και για το διακανονισμό της
μεταφοράς μας με το αγροτικό αυτοκινητο αλλά και στο Γιάννη Αυγερινό για
το σύνηθες ...χαμαλίκι της προετοιμασίας της εκδρομής (κάμπινγκ κλπ).
Οπως και στους υπόλοιπους που την ενέκριναν, παρά τον ελάχιστο χρόνο που
απέμενε για την προετοιμασία.
Για όσους δεν ήρθαν αυτή τη φορά μαζί μας, δε λέω το σύνηθες "εχασαν".
Απλά λέω να πάνε κι αυτοί οπωσδήποτε!
--
dipa