Υπό δεδομένες συνθήκες, η μοτοσικλέτα μας μπορεί να μείνει ακινητοποιημένη για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συνήθειες, του τύπου "την βάζω λίγο μπροστά στη νεκρά κάθε βδομάδα", δεν νομίζω ότι βοηθούν, ίσως κάνουν και περισσότερο κακό, εφόσον η μοτοσικλέτα δεν θα κάνει πλήρη κύκλο λειτουργίας.
Αν θυμάμαι καλά, το βιβλίο χρήσης αναφέρει ότι :
καθαρίζουμε και κερώνουμε τα πλαστικά
αδειάζουμε ρεζερβουάρ και ρίχνουμε αντισκωριακό μέσα
αποθηκεύουμε μπαταρία σε κατάσταση συντήρησης
ξεβιδώνουμε μπουζί και ρίχνουμε ένα κουταλάκι λάδι και τα ξαναβάζουμε
αλλάζουμε τα λάδια και γεμίζουμε το κάρτερ με φρέσκο λάδι
λιπαίνουμε ότι λιπαίνεται
Για μια ακινησία 2-3 μηνών τα θεωρώ λίγο υπερβολικά, τα παραπάνω, με δεδομένο βέβαια ότι η μοτοσικλέτα βρίσκεται σε κλειστό χώρο.
Μπορεί κανείς να μου πει εάν έχει εφαρμόσει όλα τα παραπάνω?
Θα μπορούσε σε μια βραχεία ακινησία λίγων μηνών, να αρκεί π.χ. να αδειάσεις τα ποτήρια από το καύσιμο και να προστατέψεις την μπαταρία?
Από το τελευταίο ΚΤΕΟ διαπίστωσα ότι είχα κάνει μόνο 1100 χλμ και ότι η μοτοσικλέτα καθότανε για 1-2 μήνες, έπαιρνε μπροστά και δούλευε για 10-20 χλμ και ξανά ακίνητη για μεγάλο διάστημα. Ο κλειστός χώρος βοήθησε αισθητά, τουλάχιστον στα πλαστικά και στα ελαστικά εξαρτήματα, αλλά τι συμβαίνει με τα καρμπυρατέρ και γενικότερα με φλάτζες - κολάρα και λοιπά εξαρτήματα που παύουν να δουλεύουν τακτικά, να ζεσταίνονται και να κρυώνουν σε τακτική βάση?
Σημειωτέον, ότι η προσθήκη αιθανόλης στα καύσιμα, απ' όσο έχω διαβάσει, δεν βοηθά τα μηχανικά μέρη, ειδικά όταν το μηχάνημα δεν δουλεύει τακτικά.
Σας χαιρετώ.
