Αν και τα σκαλοπάτια είναι 202-203 (τα έχω μετρήσει) θα θεωρήσω την απάντηση σωστή.
Διαβάστε και ένα χαρακτηριστικό κομμάτι γιά το πανηγύρι που γίνεται εκεί στις 29/8ου:
<< Κάθε χρόνο, όταν μπαίνει ο Αύγουστος, με ανυπομονησία περιμένουν οι νησιώτες να φτάσει η 29η του μηνός. Είναι η ημέρα της γιορτής του αγίου κι είναι ημέρα προσευχής, αργίας, αλλά και διασκεδάσεως. Απο τη Γλώσσα πηγαίνουν οι πιο πολλοί. Ερημώνει το όμορφο χωριό... Απο νωρίς ξεκινούν οι γεροντότεροι, για να φτάσουν στο βράχο νωρίς με το ηλιοβασίλεμα, να προλάβουν να πιάσουν ένα κομμάτι τόπο, να ησυχάσουν οι σιγανοπερπατητές.
Πηγαίνουν στο πανηγύρι κάθε χρόνο, όσο βαστούν τα κότσια τους... Ο δρόμος τελειώνει ... Μια σειρά ο κόσμος, ο ένας κόσμος κοντά στον άλλον ανεβαίνουν τα σκαλιά. Κάθε σκαλί και προσκυνητής. Κάθε προσκυνητής και δάκρυ. Λίγα ακόμη σκαλιά κι έφτασαν μπορστά στην πλατεία της εκκλησιάς.
Μια μικρή εικόνα στολισμένη με φρέσκα λουλούδια και δίπλα ένα μανουάλι με πλήθος κεριά αναμμένα που έφεγγαν παντού. Δίπλα καθότανε ο παπα - Σιδέρης, ένας αρχοντόπαπας .. Πατριαρχική κατάλευκη η γενειάδα του .. κοίταζε παντού με τα γλυκά γοργοκίνητα μάτια.
Οι νησιώτες προσέρχονται κοντά του και του φιλούν το χέρι. Στο χαρτί του δίνουν τα ονόματα να τα μνημονεύσει... Μ' ένα γλυκό χαμόγελο δέχεται τον καθένα, την καθεμιά. Τους φωνάζει με το πρώτο τους όνομα. Τους γνωρίζει όλους, μια ζωή παπάς στο χωριό. Γνώρισε τη χαρά και τη λύπη τους. Βάπτισε, στεφάνωσε και με λύπη έθαψε πολλούς. Σαν το καλό πνευματικό γιατρό διέγνωσε τον πόνο της ψυχής και προσπάθησε να τον απαλύνει...
Η ώρα κυλά και αραιά - αραιά φτάνουν με αναμμένα τα φανάρια οι τελευταίοι αργοπορημένοι προσκυνητές... Ξαφνικά η καμπάνα στέλνει παντού μεσα απο τα κλωνάρια της ελιάς τον αρμονικό της ήχο και καλεί τους πιστούς στην αγρυπνία. Ο παπα - Σιδέρης προχωρεί στο εκκλησάκι, μπαίνει στο άγιο Βήμα φορεί τα βαρύτιμα πολύχρωμα μεταξωκέντητα αμφιά του. Ο ψάλτης παίρνει τη θέση του και η αγρυπνία αρχίζει. Γεμίζει απο κόσμο ασφυκτικά το εκκλησάκι... Η ακολουθία προχωρεί ρυθμικά και σε λίγο βγαίνει ο παπάς από το ιερό κρατώντας το θυμιατό. Λιβανίζει στη μέση του ναού. Δεν ακούγεται τσιμουδιά ... γύρω στο παπά - Σιδέρη μαζεύεται ένας όμιλος απο κορίτσια της παντριάς και ψέλνουν σε ευρωπαϊκό σκοπό το "Φώς ίλαρον". Αφάνταστη είναι η στιγμή...
Η καμπάνα σε λίγο χτυπά κι ο παπάς με την εικόνα του αγίου στα χέρια βγαίνει στη πλατεία. Ολοι προσέρχονται και την ασπάζονται.. Αρχίζει ο παπάς να μνημομνεύει τα ονόματα. ολοι μαζί, ψάλτης και λαός, απαντούν. Κύριε ελέησον.. και η φύση ευωδιάζει κι ευφραίνεται...
Ριζική είναι η αλλαγή μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Μπροστά στην πλατεία, εκεί που βγήκε ο άγιος, πήραν τη θέση οι οργανοπαίχτες και κουρδίζουν τα όργανα τους... Ο χορός αρχίζει μ' απίστευτη ορμή. Γύρω κυκλικά μαζεύονται άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Παρακολουθούν τον κάβο που κάνει τόσα πηδήματα και τσακίματα, για να τον καμαρώσουν οι άλλοι. Πετά χρήματα στους οργανοπαίχτες κι εκείνοι μερακλώνονται και ξελαρυγγιάζονται στο τραγούδι.. Ο παπάς στέκεται στην πόρτα της εκκλησιάς, κοιτάζει τους χορευτές και χαμογελά. Προχωρεί στο κελλί να ξεκουραστεί, για να σηκωθεί τα χαράματα, με το σύθαμπο να κάνει τη Θεία λειτουργία.
Γρήγορα περνούν οι πρωϊνές ώρες μέσα στην ανεμοζάλη του χορού, των οργάνων, του τραγουδιού. Μουσκεμένοι στον ιδρώτα χορεύουν οι νέοι και παραβγαίνουν ποιος θα χορέψει καλύτερα στον κάβο. Ετσι περνά η νύχτα. Λίγοι είναι εκείνοι που ξαπλομένοι στον αυλόγυρο κλείνουν μάτι.
Γλυκοχαράζει. Ροδίζει η αυγή. Ο παπα - Σιδέρης σηκώθηκε. Μπήκε στο εκκλησάκι ν' αρχίσει τον Ορθρο, τη Λειτουργία. Η καμπάνα χτύπησε. Τα όργανα σταμάτησαν. Κουρασμένα πρόσωπα, νυσταγμένα μάτια προσέρχονται στο εκκλησάκι. Γρήγορα ψέλνει ο ψάλτης, μα ο παπάς λέει όλα τα γράμματα, πιστός στο τυπικό της εκκλησίας. Δεν βιάζεται... Πολλοί προσέρχονται να λάβουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Στο τέλος ο παπάς με καλωσύνη μοιράζει το αντίδωρο και εύχεται στον καθένα χωριστά και του χρόνου... Η λειτουργία τελειώνει κι όλοι με βία φεύγουν, τρέχουν ποιός να κατέβει πρώτος τα σκαλοπάτια, να πάρει το δρόμο για το χωριό του που τον περιμένει η πίεση της ζωής. Βιάζονται να μην τους προφθάσει ο ήλιος με τις πυρωμένες ακτίνες του, που θα τους κάνει την πεζοπορία πιο κουραστική.
Το εκκλησάκι άδειασε >>.
Πηγή:http://www.skopelosweb.gr/greek/sightseeing/aigiannis/aigiannis.html
