καθε μέρα που περναει η οικονομικη κατασταση χειροτερευει. δεν θελω να πουλησω το τρανσαλπ απλα σκεφτομαι αξιζει η μετατροπη σε φυσικο αεριο;
Η μετατροπή θα σου δώσει οικονομία στην καλύτερη περίπτωση 50% σε κόστος μετακίνησης.
Και φυσικά ανάλογα την χρήση που κάνεις στο μηχανάκι κ τα χιλιομετρα θα εξαρτηθεί το πόσο θα κάνεις οικονομία και σε ποσο χρόνο θα αποσβέσεις τα εξοδα της μετατροπής,
Αν θέλεις την γνώμη μου τα μηχανάκια είναι πολύ περισσότερο ευάλλωτα απο τα αυτ/τα που έχουν λαμαρίνες και ασφάλεια.
Γνώμη μου αν κάνεις πολλά χλμ το μήνα συμφέρει να πάρεις ενα μικρότερο κ οικονομικότερο ψεκαστό μηχανάκι παρά να καβαλάς μια μπόμπα που αν κάνει μπάμ θα βρεθείς σε τροχιά.
Τα μηχανάκια ΔΕΝ καίνε, η μάλλον καίνε όσο καίγανε.
Η βενζίνη ακρίβηνε κ οι μισθοί η μειώθηκαν στο 50% η απλά εξαφανίστηκαν.
Με άλλα λόγια φτωχύναμε.
Αποτέλεσμα πλέον να μην μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.
Κάπου εδώ μέσα εχω γράψει:
Προηγούμενη: 21-3-14 (38750Κm)
Τώρα : 15/9.14 (41897Κm)
Απίστευτο: 3147Κm σε εξι μήνες.
Ταξίδια? κανένα,
Η μέγιστη διαδρομή που έχω κάνει πήγαινε - έλα δεν ξεπερνά τα 200 χλμ.
Χρήση? πόλη μές στους τρελούς με τα νεύρα τσίτα. Παπί δλδ.
Δεν συμφέρει, πολλά τα έξοδα για να συντηρείς ένα μεγάλο παπί. Αλλά το παπί δεν σταματάει το ρημάδι και είναι σαν σκνίπα , το φοβάμαι.
Υπομονή , και όσο αντεξω ακόμα.Τελικά όλα μειώνονται, οι βόλτες, οι συναντήσεις, όλα.
Αμα θες 50 ευρώ=τρία μεροκάματα σε καύσιμο+καφέ+εστω σούβλακους στο πόδι για μια καταδρομική μέχρι την Κόρινθο , πόσες φορές θα πάς? ετσι ... απλά κάθεσαι σπίτι.
Οταν τα πάγια έξοδα, δόση εφορίας, δόση ενφια, ΔΕΗ, τηλέφωνο, ασφάλεια αυτ/του πλησιάζουν τα 600 ευρώ σε ενα μισθό των 1050 ευρώ με τρία παιδιά, που να πάς? απο που να κόψεις? Μα πολύ απλά απο την ευχαρίστησή σου.
Ετσι το μηχανάκι εκτελεί χρέη παπιού, μωτ εντός πόλης 20-30 χλμ, καίει και περισσότερο, σε κουράζει κ περισσότερο λόγω ογκου κ βάρους, έχεις και περισσότερες φθορές/συντήρηση ανά χιλιόμετρο αλλά λές τουλάχιστον οτι γυρίζουν τα λάδια.
Κάποια στιγμή αρχίζεις να το σκέφτεσαι να το σπρώξεις οσο όσο, να πάρεις παπί, ενα μπουζί, ενα λιτρο λάδι, μια αλυσίδα 60 ευρώ με τα γρανάζια, λάστιχα με 80 ευρώ και είσαι μέσα στο πνεύμα της οικονομίας.
Ομως κατεβαίνεις κάτω στο πάρκιγκ, την ξεσκεπάζεις, και την βλέπεις ετσι γυαλιστερή, βάζεις το κλειδί πατας μιζα και παίρνει με την μία, σα να σου λέει , ανέβα κ φύγαμε, αστα όλα πίσω...
Μέχρι που το μάτι πάει στο όργανο της βενζίνης και ο δείκτης ακουμπάει το κόκκινο, αρα δεν θα πάμε μακριά, ισα με το φούρνο για ψωμί , αντε και μια μακρινή μέχρι το επόμενο φανάρι και πίσω μην σπρώχνουμε κ ξεφτυλιστούμε κ απο πάνω .
Οδηγάς και παρακαλάς να σε πιάσει η κίνηση για να κάτσεις περισσότερο στην σέλα
Καταντήσαμε να κρατάμε τα μηχανάκια μας για συναισθηματικούς λόγους, η απλά για να πιάνουμε μια θέση πάρκιγκ, η επειδή τα έχουμε ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.
Καταντήσαμε να τα πουλάμε για ενα κομμάτι ψωμί που λένε.
Να τα βλέπουμε ετσι αραγμένα κ να θυμόμαστε τι κάναμε, αφού μάλλον αυτά που
ΘΑ κάνουμε φαντάζουν λιγότερα.
Τι να πείς? οτι εμείς λυπόμαστε που δεν κυκλοφοράμε τα μηχανάκια μας ενώ αλλοι λυπούντε που δεν έχουν να ταίσουν τα παιδιά τους?
Το ότι υπάρχουν κ χειρότερα είναι μια παρηγοριά? Οπως το πάρει ο καθένας.
Μερικοί το αντέχουν και τα δίνουν, μερικοί οχι, επιμένουν , για πόσο ακόμα?
