Καλησπέρα σας και απο μενα αν και λιγο αργοπορημενος...
Και εμεις απο Παρασκευη μεσα σε πολυ δυνατη βροχη μεχρι το σχηματαρι... Φαληρο σχηματαρι περιπου μιαμιση ωρα... Ευτυχως θελαμε λιγοτερη για να φτασουμε στο καταφυγιο. Την περισσοτερη ωρα παρεα με τον yianni, σχεδον μαζι και στην απιστευτη ομιχλη μερικα χιλιομετρα πριν τον προορισμο. Δεν εχω ξαναδει τοσο πυκνη ομιχλη, ειλικρινα!
Το καταφυγιο σχεδον παγωμενο ακομα, σχεδον ολο το πατωμα γεματο νερα απο την κακοκαιρια της προηγουμενης μερας απο μια τρυπα στο μπουρι της ξυλοσομπας...
Ευτυχως το τζακι ηταν αποτελεσματικο σχετικα, οι πρωτοι φιλοι δεν αργησαν να φτασουν, και ολα ζεσταναν...
Οταν εφτασαν δε και τα κοψιδια, η εμπειρια των προηγουμενων 1-2 ωρων, εμοιαζε απλα σαν κακο ονειρο...
Ουτε που καταλαβα πως περασαν οι επομενες 2 ημερες...
Φουλ τη παρεας, πολυ κεφι, τρομερος καιρος με καταγαλανο ουρανο δυνατο ηλιο, και ενα φεγγαρι ΝΑ τοοοσο μεγαλο να μας φωτιζει τις βραδυνες δοσεις νικοτινης...
Το Σαββατο, αφου μαζευτηκαμε ολοι, μια μικρη παρεα ξεκινησαμε το ανεβασμα στο ξηροβουνι, εκει που σταματαει η κιτρινη γραμμη ειναι που εμεις αποφασισαμε οτι η διαδρομη δεν εχει κατι αλλο ενδιαφερον και γυρισαμε. Οι υπολοιποι της τρελοπαρεας καρφωσαν την σημαια του κλαμπ στην κορυφη!
Η θεα ακομα και απο εκει, ηταν παραπανω απο τελεια...
Το απογευμα τα χρωματα μας κυριεσαν ολοκληρωτικά!
Και οταν επεσε η νυχτα, η θαλπωρη του τζακιου, παρεα με την παρα πολυ καλη μουσικη του Λωνη, το κρασι του Γιαννη, τα ομαδικα παιχνιδια, και περιπου 400 ευρω σε καθαρα και εφτανοστιμα κοψιδια, μας αφησαν την βραδυα αξεχαστη... ΟΚ και ο εορτασμος των γενεθλειων του Κωστα καλός ηταν, αλλα γλυκο δεν εφαγα οποτε δεν λεω τιποτε για αυτον, αφηστε και τις ενοχες που οι αλλοι κοιμοντουσαν και εμεις τραγουδαγαμε "να ζησεις Κωστακη κλπ κλπ)
Την Κυριακη το πρωι εκανα μια βολτα με το ποδηλατο... Μαθημα α) οτι κατεβαινεις... πρεπει και να το ανεβεις... Μαθημα β) μην εμπιστευεσαι ποτε οποιον fotisalp συναντησεις στον δρομο και σου συμπαρασταθει με τα καλα του παντα λογια... Σου σκαβει σιγουρα τον λακο!
Με λιγα λογια 20 λεπτα κατεβασμα μεσα σε χωματοδρομους με τρομερη βλαστηση και απεραντη ομορφια, την πληρωνεις με μιαμιση ωρα ανεβασμα και την γλώσσα στο πατωμα... Και μετα να πρεπει να καθυσηχασεις και την οικογενεια που κοντευει να πιστεψει τα αισχη που γεναει η αρωστημενη φαντασια καθε ψυχω γιατρου...
η ποδηλαταδα σε ολη της την εκταση
Μαζεψαμε τα πραγματα, αποχαιρετισαμε το μερος και τον "αρχοντα του βουνου" Θάνο, και μια παρεα απο 10 περιπου κατεβηκαμε στην Στενη γι ανα κανουμε ενα μονοπατι ποδαρατο... Δεν εφτασε το τεστ κοπωσεως με το ποδηλατο...
Η διαδρομη ειναι η παρακατω, και την προτεινω σε οποιον βρεθει εκει κοντα. Μας πηρε περιπου 2.5 ωρες, αλλα αξιζε το καθε της βημα ...
Μετα απο τοσες χαμενες θερμιδες, επρεπε να κανουμε και μια τελευταια αναληψη απο το γνωστο πλεον κοψιδομαγαζο!!!
Γυρισαμε Αθηνα παλι μεσα σε πολυ δυνατη βροχη, αλλα με την γλυκια αυτη κουραση των HTCoσαββατοκυριακων... που φτανεις σε σημειο να μην θες αλλο, αλλα και να μην μπορεις χωρις... especially οταν σκεφτεσαι οτι ηταν η τελευταια εκδρομη του χρονου...
Κλεινοντας ηθελα να ευχαριστησω παρα πολυ ολα τα παιδια για την καλη διαθεση και την παρεα.
Ιδιαιτερα ομως τον Γιαννη, τον κρασοπατερα, για το πολυ καλό κρασι του που κουβαλησε για ολους εκει πανω και ευγενικα μας προσφερε, τον Λωνη για την υπεροχη μουσικη του που διαλεξε για ολους μας και φυσικα την κατ που ακολουθαει σε καθε τρελα...
Παντα ετσι παιδια, και του χρονου!
Αντε.. αργει?
