Να πω κι εγώ την παρόλα μου…
Το να βλέπεις νέα παιδιά να συμμετέχουν, να μη θέλουν να τελειώσει και να δηλώνουν ότι ανυπομονούν για την επόμενη, όπου και να είναι … είναι ίσως η μεγαλύτερη ανταμοιβή.
Θα αναφερθώ σε 2 παραδείγματα, το 1ο είναι ο φίλος ο Άκης Παρασκευάς που μας περίμενε στα Bruno στον Άνω Βόλο και όπως μας εκμυστηρεύτηκε, όταν μας είδε να σταματάμε, μόνο που δεν έκλαψε.
Το 2ο παράδειγμα είναι ο φίλος ο Πάνος Κουτής, το παλικάρι που ήταν στη Shell που γεμίσαμε (εντελώς τυχαία) όταν πηγαίναμε για Πορταριά, στα μάτια του οποίου είδα ένα απίστευτο παράπονο που δεν μπορούσε να έρθει μαζί γιατί δεν πήρε άδεια…
Ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά, με πολύ διάθεση, κέφι και πλάκα, πρέπει όμως να κάνω μια ειδική μνεία σε κάποιους ανθρώπους.
Πρώτα στο φίλο Κώστα Χριστοδούλου από τον Αλμυρό που είχε κανονίσει τα πάντα για την άφιξή μας στον Αλμυρό, για τα βιντεάκια του, για το χρόνο που αφιέρωσε στην παρέα μας όλη την Κυριακή μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας όταν και έφυγε με το γιο του από το κάμπινγκ.
Μετά στον καλό φίλο Θανάση Καραδήμο, από Αλμυρό κι αυτός, για την υπομονή του σαν αρχηγός στην εκδρομή της Κυριακής αλλά και για τα απίστευτα κοψίδια από προβατίνα που έφερε χωρίς να πάρει ούτε ένα σεντ.
Τους ήρωες ψήστες μας, το Χρήστο Σορώτο, Παύλο Καρούπη και τον καπετάνιο Κώστα Πάγκα που ήταν ώρες πάνω από τις ψησταριές ώστε να μπορέσουν να ψήσουν τα κρέατα που είχαμε πάρει.
Τον φίλο Βασίλη Ντράχα για τη σχεδίαση της φετινής μπλούζας, και όλα τα παλαιά μέλη που προσπάθησαν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο τους νέους φίλους μας να νοιώσουν οικεία, μέλη μιας μεγάλης και καλής παρέας.
Φυσικά ευχαριστούμε κι όλους εσάς που ήρθατε πραγματικά από κάθε μεριά της χώρας μας σε αυτή τη συγκέντρωση...
Ελπίζω να είμαστε όλοι καλά, να ανταμώσουμε πάλι το συντομότερο δυνατό γιατί όλο και κάτι ετοιμάζουμε και δε θα χρειαστεί να περάσει ένας χρόνος….
ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ ΠΑΙΔΕΣ