Η εαρινή εκδρομή του συλλόγου, δε θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό.
Η Άνοιξη δειλά δειλά κάνει την εμφάνιση της, αρχικά στα πεδινά, ενώ τα βουνά ακόμα αντιστέκονται.
Πήγαμε να δούμε, να μυρίσουμε, να ταξιδέψουμε στη γνήσια ελληνική φύση που τόσο έχουμε λησμονήσει, αλλά αυτή
πάντα μας καλοδέχεται με τα καλύτερα φορέματα της.
Το ραντεβού μας τυπικό, ξεκινήσαμε σχετικά με αργό ρυθμό, αλλά ευτυχώς "ζεσταθήκαμε" μέχρι το Κιάτο και έτσι
η πορεία μας απο εκεί και πέρα ήταν απολαυστική.
Μετά την πρώτη στάση για καφέ στο χωριό Κεφαλάρι, αγναντεύοντας την απέναντι χιονισμένη βουνοπλαγιά και ρουφώντας τον
ελληνικό ήλιο ρίξαμε μια πεταχτή ματιά στο χωριό Ασπρόκαμπος.
Λίγο μακρύτερα μας περίμενε το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας, ένας εντυπωσιακός χώρος απο πλευράς αρχιτεκτονικής και εκθεμάτων όπου στη μέση ενός εγκαταλελειμμένου τοπίου απο κάθε μορφή ανάπτυξης, έρχεται ένα μουσείο και ζωντανεύει ξανά την περιοχή που μόνο απο τα βιβλία της ελληνικής μυθολογίας θυμόμαστε.
Μετά τις αναμνηστικές φωτογραφίες και με το στομάχι να μας θυμίζει οτι δε χορταίνει μόνο με εικόνες, οδηγήσαμε μια καταπληκτική διαδρομή μέχρι τον Φενεό και κόβοντας τον πλούσιο κάμπο στη μέση, σκαρφαλώσαμε τη ράχη για να αντικρίσουμε την λιλιπούτεια τεχνική λίμνη Δόξα.
Με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ίχνος δισταγμού αδειάσανε τα μπωλάκια με το φαγητό που είχε φέρει ο καθένας μας, έτσι με γεμάτες κοιλιές ανηφορίσαμε μέχρι το μοναστήρι του Αη Γιώργη, να χαζέψουμε τη θέα στη λίμνη για τα γύρω χιονισμένα βουνά...χωνεύοντας με λιγη βοήθεια απο το γλυκό τριαντάφυλλο που προσφέρουν στους επισκέπτες.
Κατήφορος η επιστροφή μέχρι Τρίκαλα Κορινθίας. Σύντομη στάση για τον τελευταίο καφέ-γλυκό και πριν το κρύο που είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του μας διαπεράσει, κατεβήκαμε στα πεδινά... αρνούμενοι κάθε επιστροφή του χειμώνα.
Συνολικά χιλιόμετρα γύρω στα 320, αναχώρηση 08:30 επιστροφή στις 19:00
