Την Παρασκευή λοιπόν κατά τις 3 και κάτι ξεκινήσαμε παρέα με το Θάνο (mpthanos) με τις αγαπημένες μας (μηχανές και Γυναίκες) με προορισμό το Καστράκι Αιτωλοακαρνανίας.
Η διαδρομή που επιλέξαμε ήταν μέσω Καλαμπάκας – Εγνατία – Άρτα – Αγρίνιο – Καστράκι.
Η πρώτη στάση όπως γίνεται πάντα όταν περνάμε από την περιοχή στο Μαλακάσι για το απογευματινό καφεδάκι.
Μετά τον καφέ, καβάλα τις μηχανές και επόμενη γρήγορη στάση λίγο πριν την Άρτα για ένα ξεμούδιασμα και λίγο νεράκι
Μετά τη σύντομη στάση επόμενος σταθμός το Γεφύρι της Άρτας, πραγματικά εντυπωσιακό. Ο Πρώτος ανεφοδιασμός της διαδρομής μετά από 250χλμ και με 14 λίτρα το ντεπόζιτο του υπερφορτωμένου Varadero γέμισε τάπα (5,5lt/100). Πολύ καλά και ακόμη καλύτερα μετά γιατί σε όλο το τριήμερο η μέση κατανάλωση εκεί
κυμάνθηκε.
Μετά την Άρτα και αφού το σκοτάδι πύκνωσε για τα καλά ακυρώσαμε την προγραμματισμένη στάση στην Αμφιλοχία και καταλήξαμε στο Ξενοδοχείο λίγο πριν τις 9. Τα πρώτα γνωστά πρόσωπα ο Ευτύχης και ο Παύλος Α από τους οποίους έμαθα και για την ακύρωση τελικά του ΦΡ. Ξεζέψαμε και βουρ στο δωμάτιο για ένα χαλαρωτικό ντουζ. Η πρώτη εντύπωση από το ξενοδοχείο πολύ καλή όσον αφορά στο μέρος , μέτρια έως κακή όσον αφορά στο Service αλλά όπως έμαθα μετά είναι για πώληση και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται μόνο στην κρίση και όχι πιο πολύ στη «όρεξη για δουλειά» του ιδιοκτήτη. Λόγω του προχωρημένου της ώρας αλλά και της συνήθειας που έχω στα ταξίδια μου την πρώτη μέρα να τρώω πάντα στο ξενοδοχείο, προτίμησα κι αυτή τη φορά να εφαρμόσω το ίδιο. Το φαγητό προβλέψιμο ( της ώρας) και πλούσιο σε αλάτι. Ευτυχώς οι ρυθμιστές πίεσης δουλεύουν καλά οπότε no problem
Μετά το φαγητό και αφού επέστρεψαν και οι υπόλοιποι από την κοντινή τους έξοδο έγινε ένα σύντομο meeting και αποφασίστηκαν οι διαδρομές της επόμενης μέρας. Εμείς με το Θάνο είχαμε ήδη ετοιμάσει μια διαδρομή στο μυαλό μας η οποία συνέπεσε με αυτή που είχαν σκεφτεί και οι υπόλοιποι (όσοι δεν θα πήγαιναν στο κάστανο).
Η Θέα απο το δωμάτιο του Ξενοδοχείου
Οπότε το Σάββατο ξημέρωσε μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα ότι καλύτερο για να καβαλήσεις μηχανή και να χαθείς στις όμορφες διαδρομές της περιοχής γύρω από την Λίμνη των Κρεμαστών.
Στάση για καφέ στην Δυτική Φραγκίστα με την Παρέα και αποχαιρετισμό στον Ευτύχη και Πάυλο Α οι οποίοι θα επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Αλλά και για τσιμπολόγημα για να αντέξουμε μέχρι το βραδινό γεύμα στο Ξενοδοχείο. Εκεί ο ιδιοκτήτης μας ξύρισε κόντρα και με έναν «μπακαλίστικο» υπολογισμό μας χρέωσε 11 άτομα μια κατοστάρα για ένα κιλό ψητό, (για παραπάνω δεν το ‘ κοψα), 4πατάτες, δυο – τρείς σαλάτες, ένα κανατάκι τσίπουρο, ένα κρασί και κάνα δύο μπύρες!. Α! και κάνα δυό κιλά αλάτι! Αν πάτε στην Δυτική Φραγκίστα μόνο καφέ στην πλατεία και δρόμο!
Ξυρισμένοι λοιπόν όλοι καβάλα στις μηχανές και επιστροφή μέσο της Γέφυρας της επισκοπής για το ξενοδοχείο με μια ενδιάμεση στάση για κάποιους από την παρέα για καφέ στο Αγρίνιο. Οδηγός ο Νίκος 238 και μετά από ένα μη «προγραμματισμένο τούρ» μέσα στο Αγρίνιο καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία για καφεδάκι. Εκεί ο Νίκος238 προσπάθησε μάταια να πουλήσει το GPS! σε διάφορους περαστικούς ακόμη και σε μένα.
Καβάλα και πάλι για το ξενοδοχείο και φυσικά με διαφορετικό οδηγό αυτή την φορά τον Surfer ο οποίος μας έβγαλε στα γρήγορα από το Αγρίνιο και φτάσαμε σ το Ξενοδοχείο.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο και μετά το απαραίτητο ντουζ κατεβήκαμε στο εστιατόριο όπου είχε στηθεί το τραπέζι όπως στήνεται σε γάμους (το ζευγάρι μαζί με του κουμπάρους και το κοντινό σόι)
Κάποια στιγμή ήρθε κι ο γαμπρός…
Φαγητό και κουβέντα λοιπό κι ένα καλό κόκκινο κρασί πέρασε πολύ ευχάριστα η ώρα. Η μουσική που σε ακολουθούσε παντού δε σε άφηνε και πολλά περιθώρια για να συνεχίσεις την κουβέντα. Ακόμη κι όσοι επιλέξαμε να βγούμε έξω στο κρύο κι εκεί στήθηκε ηχείο. Το κακό για μένα δεν ήταν τόσο η ένταση όσο το είδος της μουσικής. Βλέπεις ο Λώνης τα καλά τα έπαιξε όταν ανεβήκαμε για ύπνο. Αλλά δεν έχω παράπονο γιατί τα άκουγα δυνατά και καθαρά κι εκεί! Για να μην παρεξηγηθώ δεν το γράφω ως παράπονο.
Ξημέρωσε λοιπόν Κυριακή και το σκηνικό του καιρού έντονα Φθινοπωρινό με κάποιες σταγόνες να κάνουν την εμφάνισή τους. Αφού πήραμε το πρωινό και χαιρετίσαμε τους φίλους μας πήραμε το δρόμο της επιστροφής για Λάρισα μέσω Καρπενησίου – Λαμίας.
Φοβερή διαδρομή μέχρι το Καρπενήσι αν εξαιρέσεις ένα δύσκολο κομμάτι από Αγρίνιο μέχρι Ανατολική Φραγκίστα ( αν θυμάμαι καλά).
Η στάση στο Καρπενήσι επιβεβλημένη για ένα γρήγορο γεύμα και καφέ και μερικές Φώτο
Από κει και μετά ο δρόμος της επιστροφής ξεκούραστος και χωρίς κάτι ενδιαφέρον μέσω Λαμίας και Εθνικής οδού.
Το πρώτο ταξίδι με το Varadero μόνο ευχάριστες στιγμές με χάρισε αφού διαπίστωσα από πρώτο χέρι την διαφορά να ταξιδεύεις με ένα 1000άρι. Σε σχέση δε με το τελευταίο ταξίδι στη Κρήτη όπου το ΤΑ με κούρασε αρκετά στη εθνική το Varadero έγραψε 850 χιλιόμετρα περίπου χωρίς να με δυσκολέψει πουθενά και οικονομικότερα από το ΤΑ.
Εξαιρώντας το θέμα ότι τελικά το ΦΡ δεν έγινε (αλλά έγινε μια πρώτη κουβέντα για το πώς θα μπορούσε να γίνει την επόμενη φορά) το τριήμερο ήταν πλήρες και αναζωογονητικό. Ο σχεδιασμός που είχαμε κάνει με το Θάνο ήταν ακριβώς αυτός, πολλά και χαλαρά χιλιόμετρα για να γνωρίσουμε την περιοχή! Κρίμα που δεν μπόρεσαν να έρθουν αρκετοί καλοί φίλοι. Περαστικά εύχομαι στο Πάνο (παλτάκη).
Τυπικά το εκδρομικό για μένα φέτος έκλεισε και αρχίζω από σήμερα με την αγορά ενός κουμπαρά για το εκδρομικό του 2014 ευχόμενος πρώτα απ΄όλα υγεία και δουλειά! Τώρα όλο το χειμώνα μικρές εξορμήσεις ίσα-ίσα για να διατηρείται η μπαταρία
Εδώ όλη η διαδρομή
Και εις άλλα με υγεία!
