Εδώ και το δικό μου ...story!
Ήμουν και εγώ με αυτοκίνητο όπως πολλοί -και ευτυχώς όχι όλοι- με αυτοκίνητο. Με συνοδηγό "όλα τα λεφτά" για ταξίδι και μουσικούλα που γουστάραμε, αφήναμε τους τροχούς να μετράνε τα χλμ και τους υαλοκαθαριστήρες να καθαρίζουν τον ορίζοντα, φτάνοντας στον τόπο του ...εγκλήματος
Το χοτέλ
Αφού μαζευτήκαμε σιγά-σιγά κατά τις 13:00 και κάτι ξεκινήσαμε για την ιστορική γέφυρα
Στο μνημείο
και συνέχεια στον ανήφορο για να φτάσουμε πάνω στη γέφυρα...
...και μιας και δεν κυκλοφορούσε τραίνο στις γραμμές, έκλεψε λίγο δόξα η φωτογραφική μου μηχανή δίνοντάς μας μια φωτογραφία για το ...επόμενο ημερολόγιο!
βέβαια, κάποιοι που δεν άντεχαν την ανηφόρα, πίστευαν ότι θα μεταμορφώνονταν σε Superman και θα πετούσαν μέχρι εκεί
Με αυτά λοιπόν, μας άνοιξε η όρεξη και είπαμε να τσιμπήσουμε ένα μεζεδάκι για να δοκιμάσουμε και το κρασάκι του Σταμάτη...
Και επειδή ο λαός μας λέει ότι "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" έτσι και εγώ ξεκίνησα με ...ευχές Κρητικές!!!
Μετά συνεχίσαμε με λίιιιιιιγη θεωρία σκόπευσης για να βρούμε το καλό μας το τσακίρικο το μάτι μας
Η ώρα περνούσε με πολύ γέλιο και καλαμπούρι και δε λέγαμε να σηκωθούμε από το τραπέζι. Να το κρασάκι, βοηθούσε και η τσικουδιά-αγίασμα του Χριστόφορου και οι πιατέλες με τα μεζεδάκια μας κρατούσαν καλή παρέα όσο η μέρα έφευγε
Για να λέμε όμως και μερικές αλήθειες, το κοντοσούβλι ήταν Α Π Α Ι Χ Τ Ο !!!
Το κέφι έχει φουντώσει, το τουμπερλέκι του Σταμάτη αλλάζει χέρια και μας κρατά το ρυθμό, μέχρι ο Λώνης να αναλάβει τη μουσική και ο ...γαμπρός μας, έχει φύγει από το γάμο!
Με τον Λώνη να κάνει πρόγραμμα, δε θέλαμε και πολύ να ρίξουμε τις σβούρες μας...
Ο χορός καλά κρατούσε μέχρι που ο Λούρος βρήκε το ζευγάρι του στις ροκιές και μας τάπωσε ΟΛΟΥΣ!!!
Κάπου εδώ τελείωσε η δική μου μέρα και μετά από ... διάλειμμα ολίγων ωρών, λέμε ΚΑΛΗΜΕΡΑ και από νωρίς στα ...βάσανα
Βολτίτσα πρωί-πρωί να ισιώσει το κορμί από την καρέκλα, επίσκεψη στην εκκλησία, και βουρ για πρωινό. Απαράδεκτο πρωινό. Ψωμί, φρυγανιές, μαρμελάδα (φράουλα μόνο) & βούτυρο σε μερίδες και όποιος πρόλαβε λίγο κέικ. Με το ζόρι έδινε λίγο μέλι και μόνο σε όποιον το ζητούσε. Απαράδεκτο για μία τέτοια επιχείρηση που έχει "όνομα" στην περιοχή. Αφού κόψαμε την πίτα μας, και όλοι φύγαμε με 1,2,3,4,5.... δωράκια, ξεκίνησα με τον συνοδοιπόρο μου το ταξίδι της επιστροφής. Λίγο εκείνος με το μικρόβιο που έχει, λίγο εγώ που είμαι ...αλλεργικός στον ίσιο δρόμο, ξεφύγαμε! Λουτρά στις Θερμοπύλες λοιπόν!
Αφού ...πήραμε τις ανάσες μας
ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο να συνεχίσουμε την επιστροφή μας. Εθνική? Μπαααααααα!!!
Πορεία προς τη Μενδενίτσα με το κάστρο της λοιπόν με το ψιλόβροχο και την ομίχλη να μας χαρίζουν ένα φανταστικό σκηνικό!!!
Το φως της μέρας όμως ταξίδευε γι' άλλες περιοχές του κόσμου, αφήνοντάς μας όμως την ομίχλη να μας δίνει απίστευτα κάδρα στον φακό...
Φιλαράκια, πέρασα καλά κάνοντας μια βαρβάτη αποσυμπίεση από το "κάθε μέρα" μου και σας ευχαριστώ γι' αυτό. Επίσης να ευχαριστήσω και όλους όσους κόπιασαν γι' αυτή την εκδήλωση.
Καλή ΜΟΤΟ-χρονιά να έχουμε, με υγεία στα σπιτικά μας, ελπίδα για το αύριο και προσμονή για της επόμενες συναντήσεις μας!!!
Να είστε όλοι καλά!!!