Όπως το 2008 έτσι και τώρα, και ακόμα περισσότερο, θα πάρει καιρό να ξεθωριάσουν από το μυαλό μου οι υπέροχες αναμνήσεις και από την καρδιά μου τα υπέροχα συναισθήματα αυτής της συνεύρεσης!
Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς που τρέξανε όλο το προηγούμενο διάστημα και στήσανε άλλη μια άψογη ελληνική ΙΤΤ. Τελικά οι Έλληνες τό'χουνε, πάει και τελείωσε, ας λέει ό,τι θέλει ο Σόϊμπλε, η Λανγκάρντ και το συνάφι τους! Ειδική μνεία στο Bilar που έφτιαξε ένα logο υψηλού, υψηλότατου επιπέδου. To t-shirt δε χορταίνω να το βλέπω!
Το ΦΡ νομίζω έδωσε το ιδανικό φόντο δραστηριοτήτων για να δέσουνε μαζί Έλληνες και ξένοι, μέσα από κοινές δοκιμασίες και πλάκες. Ανάμεσα στα βίντεο και τις φωτό πρέπει να υπάρχουν πραγματικά διαμαντάκια. Θα το θυμόμαστε όλοι μας για καιρό!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μπράβο στο Λευτέρη (Leon), στο Βασίλη (τέως Rastabill), στο Willi, στο Rudiger, στο Martin και στον Uli που βγάλανε τη δύσκολη χωμάτινη διαδρομή της Γκόλφως παλικαρίσια. Ο Willi που είχε κάνει και τη χωμάτινη στη Πίνδο το 2008 μου είπε (όντας κάθιδρος και ψιλομπλέ
) ότι εκείνη ήταν "kindergarten" μπροστά στον Ερύμανθο. Ο ένας Γερμανούλης της ομάδας έφαγε λίγο "ξύλο" αλλά παρά τα 2 οικόπεδα που αγόρασε τέλος καλό όλα καλά
Η αποκάλυψη ήταν ο Rudiger που παρά τα κιλά του οδήγησε το Africa του ψυχωμένα και πίσω από τη ρόδα μου. Και οι 4 μου είπαν ενθουσιασμένοι πως ήταν μια εντελώς νέα εμπειρία γι 'αυτούς καθώς στην πατρίδα τους οι χωμάτινες διαδρομές είναι ψιλοφλατ και ο πιο κακοτράχαλος δρόμος έχει γαρμπίλι μεγέθους καρυδιού. Πρώτη φορά αντιμετώπιζαν τέτοιες κλίσεις εδάφους και τέτοια κοτρώνια στο δρόμο
.
Το ξενοδοχείο ήταν... ήταν...ένας Γερμανός μου είπε ότι μετά από αυτό το ξενοδοχείο, η επόμενη ΙΤΤ θα πρέπει να γίνει σε παλάτι
Μας κακομαθαίνετε κε πρόεδρε και μετά προσγειωνόμαστε πολύ ανώμαλα
Απ' ό, τι γνωρίζω όλα κύλησαν ομαλά, και ό,τι προβληματικές καταστάσεις προέκυψαν αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς.
Μου έλειψε λίγο ένα καλό παρτάκι αλλά απ' ό,τι έμαθα κάτι έπαιξε γύρω από την πισίνα το Σάββατο το μεσημέρι, οπότε κι από εκεί είμαστε οκ. Κρίμα επίσης που την Κυριακή το πρωί χρειάστηκε να είμαι εκτός του ξενοδοχείου και έχασα τη γλυκιά μελαγχολία του τελευταίου πρωϊνού και αποχαιρετισμού. Όταν γύρισα μόνο ο Κώστας είχε μείνει αλλά περάσαμε πολύ όμορφα, είχα ανάγκη το ριλάξ. Και είχα και την ευκαιρία να μάθω από τη Maria και την Iluna τι είναι το
banana bar :
Κι εγώ το πρωί που ξύπνησα δεν αντίκρισα μπουφέ, δεν αντίκρισα φιλαράκια, δεν είδα τον αλέγρο Παλτάκη να βροντοφωνάζει από την είσοδο της σάλας την Καλημέρα (με το γυαλί και τη φραπεδιά ανα χείρας, Παλτάκη είσαι άρχοντας!
)
Τελικά, για να μην τα πολυλογώ, εγώ φιλλλαράκια όταν σκέφτομαι τη φετινή ΙΤΤ στην Κυλλήνη, μου έρχεται στο μυαλό...
http://youtu.be/HgvBTghc6DY?hd=1&t=14s