Hellas Transalp Forum
Για τον οδηγό => Ταξίδια - Συναντήσεις => Τα ταξιδιωτικά σας (αφήγηση, φωτογραφίες, πληροφορίες) => Topic started by: Τάκης on Τρίτη 17 Ιούλιος 2007, 10:32:35 πμ
-
Παραθέτω παρακάτω ένα σύνδεσμο ενός παιδιού από Θεσαλλονίκη, που ξεκίνησε να κάνει ταξίδι σε Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία. Γνωρίζω ότι ένα παρόμοιο ταξίδι έχει κάνει και ο δικός μας Κώστας, και ακριβώς επειδή μου είχε προξενήσει θαυμασμό και δέος το να διαβάζω την περιγραφή του δικού του ταξιδιού postάρω και τον σύνδεσμο για αυτό το ταξίδι http://www.geocities.com/greece2india/ (http://www.geocities.com/greece2india/).
Αυτή την στιγμή το παλλικάρι βρίσκεται στην Τουρκία. Φοβερή εντύπωση μου έχει προξενήσει η πολύ λεπτομερής και προσεκτική προετοιμασία και καταγραφή όλων των σχετιζομένων διαδικασιών και αντικειμένων που θα χρειαστούν στο εγχείρημα.
Από την δική μου πλευρά να πω ένα μεγάλο μπράβο (ξανά) και στον Κώστα και στον φίλο από Θεσαλλονίκη και σε οποιονδήποτε πραγματοποιεί ένα τέτοιο όνειρο ζωής!!!
-
Πολυ ριψοκινδυνο το βλεπω
Δεν πρεπει ο τυπος να εχει προβλημα οικονομικο γιατι για τετοιο ταξιδι θελεις πολυ χρονο και χρημα
Τι να πω ... καλο ταξιδι στο φιλο
φιλικα
-
Σε διέλευση από τόπους όπου μαστίζονται από πολέμους, φτώχεια, φανατισμό και κάθε λογής καταπίεση, δεν ξέρω για ποιόν είναι πιο επικίνδυνο ένα τέτοιο ταξίδι, γι' αυτόν που ταξιδεύει ή για αυτούς που θα τον δουν να περνάει ως τουρίστας...
Εύχομαι το ταξίδι να είναι καλό και να γυρίσει ο άνθρωπος σώος...
-
Πολύ κουράγιο ρε παιδιά. :-\
Και μπόλικη τρέλα ίσως.
Καλό ταξίδι στο φίλο και με το καλό να μας γυρίσει. :)
-
Τον βλέπω σε λίγα χρόνια και στο Dakar…
Πραγματικά όλοι κάπως έτσι ξεκινάνε, την πορεία τους ….
Η διαδρομή αρκετά δύσκολη και όντως θέλει χρήμα και κουράγιο για μία τέτοιου είδους πρωτοβουλία….
Καλή τύχη και σύντομα κοντά μας ...................με τις εντυπώσεις.
-
Ο φιλαράκος έχει ήδη φτάσει pakistan και πάει για Ιμαλαια . . .
Θαυμάστε: http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/ (http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/)
-
Τον ζηλεύω πραγματικά , με έχει ενθουσιάσει ο τρόπος ,
με τον οποίο κάνει την αφήγησή του .....
Μπράβο του...
-
Λοιπον ο Ηλίας (ο τυπος που παει το ταξίδι) μου ειχε στείλει μήνυμα κανα χρονο πριν ξεκινήσει το ταξίδι του
για να βρεθουμε και να μιλήσουμε σχετικά με την προετοιμασία.
Βρεθήκαμε μια μέρα στο Θησείο (ειχε έρθει για μια δυο μερες μονο) και τα ειπαμε για αρκετές ώρες.
Αρχικά δεν πίστεψα οτι το εννοεί 100% ... λεω... οκ θα πάει μεχρι την Τουρκία μετα θα το ξανασκεφτεί ... και μάλλον θα γυρίσει.
Τελικά αυτο το παιδι έχει και όρεξη αλλα και αρκετή τρέλα για να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες οπως ακριβώς χρειάζεται σε αυτα τα μέρη.
Το μεγαλύτερο εφόδιο που εχει μαζί του, ειναι οτι ειναι ανοιχτός τυπος. Μιλάει με ολους, χαμογελάει, δοκιμάζει....
αυτα είναι τα πολυτιμότερα εφόδια σε ενα ταξίδι τέτοιου τύπου.
Όποιος θελει να δοκιμάσει ενα τέτοιο ταξίδι 'με αυτον τον τροπο ταξιδιού, θα κερδίσει ενα ταξίδι ζωής που θα το θυμάται μέχρι να κλείσει
τα μάτια του.
-
πολυ μοναξια ρε παιδια τουλαχιστον ενα φιλο μαζι....
-
πολυ μοναξια ρε παιδια τουλαχιστον ενα φιλο μαζι....
Ο Ηλίας δεν νιώθει μοναξιά... σιγουρο αυτο . Ενα φιλος συνήθως καλύπτει τις αναγκες σου για επικοινωνία και έτσι
χανεις την επικοινωνία με τους ντόπιους.
Δυο μηχανες ομως ειναι ο καλύτερος συνδιασμός για ενα τέτοιο ταξίδι
-
Δεν θα το έλεγα μοναξιά αντίθετα είναι μια απόλαυση, που αν είσαι ανοιχτός χαρακτήρας, έξω καρδιά που λένε και αρκετά εξοικειωμένος με τον περιβάλλον δεν νομίζω πως υφίσταται κάποιο πρόβλημα ……
Η αλήθεια είναι πως σίγουρα ένα 2ο άτομο θα ήταν καλυτερα σε τέτοιου είδους ταξίδια….
-
Άμα ήταν και κάνα αιλουροειδές κιόλας....... ::)
-
διαβάστε τη συνέχεια στο blog του.
http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/
απίστευτες εμπειρίες...
-
διαβάστε τη συνέχεια στο blog του.
http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/
απίστευτες εμπειρίες...
Εμπειρία για μια ζωή! Αν και από ότι βλέπω δεν πρόκειται να σταματήσει, θα του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί στη ρουτίνα της καθημερινότητας!
-
Απλά μια υπενθύμιση ...
τον τελευταίο καιρό ο Ηλίας έχει κολλήσει στην Αρμενία. Πέρασε τον χειμώνα με μια κοπέλα Αμερικάνα εθελόντρια που βοηθάει
στη κοινότητα.
Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο
-
Απλά μια υπενθύμιση ...
τον τελευταίο καιρό ο Ηλίας έχει κολλήσει στην Αρμενία. Πέρασε τον χειμώνα με μια κοπέλα Αμερικάνα εθελόντρια που βοηθάει
στη κοινότητα.
Αξίζει να αφιερώσετε χρόνο
εχει δικιο ο κωστας,προσφατα διαβασα (μεσω ενος αλλου μοτοφορουμ) ολο το μεχρι τωρα ταξιδιωτικο.δεν θα ηταν υπερβολη να πω οτι βουρκωσα.οσα εχει ζησει το παλικαρι στο ταξιδι του μπορει να ειναι μια ολοκληρη ζωη καποιου αλλου.
-
...οσα εχει ζησει το παλικαρι στο ταξιδι του μπορει να ειναι μια ολοκληρη ζωη καποιου αλλου.
και βάλε...
πέρασε σε άλλη διάσταση. Τι σου είναι τα ταξίδια... αρκεί να είσαι ανοιχτός σε εμπειρίες.
-
Είναι ο ίδιος που δημοσιεύει εδώ και καιρό το ΜΟΤΟ σε συνέχειες, ε? Ο άνθρωπος δεν παίζεται. Δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσεις αυτήν την εμπειρία. :eusa_clap: :eusa_clap:
-
Το τελευταίο post για το ταξίδι του Ηλία...
Προσωπικά αναμένω το βιβλίο του. Αυτός ο άνθρωπος έχει χάρισμα στην επικοινωνία.
-----------
Μετά το Zonguldak, που λέτε, άρχισα να τριγυρνάω και πάλι σε κάποιους μικρούς, επαρχιακούς δρόμους δίπλα στον Εύξεινο Πόντο και έφτασα έτσι μέχρι την Κωνσταντινούπολη σταματώντας σε κάποια γραφικά χωριά ενδιάμεσα. Αυτή τη φορά απλώς τη διέσχισα την Πόλη, βλέποντας το κάστρο της Ρούμελης και τη γέφυρα του Βοσπόρου δίπλα μου. Ακόμη και η απλή διάσχιση της Πόλης έχει τη μαγεία της.
Θα έμπαινα στην Ελλάδα το Σάββατο το πρωί, αλλά είχα φτάσει ήδη πολύ κοντά στα σύνορα. Τηλεφώνησα, λοιπόν, στο Θανάση, τον καλύτερό μου φίλο, που ήρθε από την Ελασσόνα να με υποδεχτεί στα σύνορα. Του είπα ότι θα περάσω σε λίγες ώρες μια και ήμουνα κοντά έτσι, ώστε να κάτσουμε το βραδάκι να τα πούμε όπως παλιά.
Και τότε τι λέτε να ‘γινε; Ήμουν ακριβώς στα Malkara, 60 χλμ. πριν τα σύνορα με την Ελλάδα. Σε μια ανηφόρα, καθώς πήγαινα με ανοιχτό το γκάζι, ο κινητήρας έχασε τη δύναμή του κι έσβησε. Από τότε δεν ξαναπήρε μπρος. Ήξερα καλά τι συμβαίνει. Όπως γράφω τους τελευταίους μήνες, ο κινητήρας είχε δείξει σημάδια από την κεντρική Ασία. Το συναρπαστικό είναι πως μέχρι τη στιγμή που άφησε την τελευταία του πνοή, δούλευε κανονικότατα! Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πλέον συμπίεση μέσα στον κύλινδρο, γιατί ο κύλινδρος θα ‘χει γίνει οβάλ εκεί μέσα, φαντάζομαι. Θέλει ρεκτιφιέ τώρα.
Ποτέ δεν έχω στεναχωρεθεί τόσο λίγο για σοβαρή βλάβη που μου έτυχε σε όχημά μου. Ήμουν στην άριστα οργανωμένη Τουρκία. Το θέμα ήταν τυπικό. Κάλεσα μια οδική βοήθεια για τα τελευταία 60 χλμ. μέχρι τα σύνορα, πέρασα τα δυο περίπου χιλιόμετρα των συνόρων σπρώχνοντας τη μοτοσικλέτα και σταματώντας στους ενδιάμεσους ελέγχους και από την άλλη μεριά ήρθε ο πατέρας μου και φορτώσαμε τη μοτοσικλέτα στο φορτηγάκι του για να τη γυρίσουμε στη Θεσσαλονίκη. Θυμήθηκα όταν είχα το τζιπ μου και κολλούσα συνέχεια στα μέρη που πήγαινα ή πάθαινε βλάβη και αναγκαστικά ερχόταν ο πατέρας μου να με βοηθήσει. Σκεφτείτε τύχη που είχα! Ούτε προγραμματισμένη να ήταν η μοτοσικλέτα. Ταξίδεψα 73.000 χλμ. και ξεψύχησε ένα βήμα πριν την Ελλάδα. Και πάλι, λοιπόν, όπως και τότε, ήρθε ο πατέρας μου να μας πάρει. Αν το πάθαινα μόλις μία μέρα πιο πριν, όταν ήμουν πριν την Κωνσταντινούπολη, δε νομίζω να την έφερνα πίσω τη μοτοσικλέτα. Η Τουρκία έχει τα ακριβότερα καύσιμα του πλανήτη κι έτσι κι η οδική βοήθεια ήταν πανάκριβη. Για τα 60 χιλιόμετρα πλήρωσα γύρω στα 130 ευρώ.
Πολλοί μου λέτε “κρίμα” ή να τη φτιάξω τώρα τη μοτοσικλέτα και να την έχω σαν κειμήλιο. Όσα και να έζησα, ρε παιδιά, με τη μοτοσικλέτα, είναι ένα άψυχο μηχάνημα. Άμα δώσω πάλι 1.800 ευρώ, μπορώ να αγοράσω μία ολόιδια. Ναι, εκείνη δε θα έχει κάνει τέτοιο ταξίδι, αλλά αυτό δεν το αισθάνονται τα σίδερα της μοτοσικλέτας και δεν αλλάζει τίποτα. Είτε την αγαπάω τη μοτοσικλέτα είτε όχι, τίποτα δε θα αλλάξει στον κόσμο μας. Έχω μάθει να αγαπάω μόνο έμψυχα όντα και ειδικά τους ανθρώπους. Όταν αγαπάς ένα έμψυχο ον και ειδικά έναν άνθρωπο, αλλάζει η δική του κατάσταση, αλλάζει η δική σου κατάσταση, αλλάζουν ακόμη και κάποιοι άλλοι που μας περιβάλλουν.
Μπαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, πήρα την Africa Twin που είχα αφήσει στον πατέρα μου προτού φύγω για το ταξίδι και που ευτυχώς τελικά δεν την πούλησε. Πήγα, δηλαδή, στο Λευκό Πύργο και πάλι καβαλώντας. Άλλαξε το μηχάνημα που είχα ανάμεσα στα πόδια μου βέβαια, αλλά αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία (πέρα από το ότι ήδη μου λείπει το enduro!). Η Africa Twin μου φαίνεται σαν αυτοκίνητο τώρα. Κάθεσαι πίσω σαν πασάς, έχεις το τιμόνι πολύ πιο μπροστά απ’ ότι σ’ ένα enduro κι αυτό με κάνει να νιώθω πιο μακριά από τη μοτοσικλέτα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πιο μακριά από τα χειριστήριά της και λιγότερο ενεργός αναβάτης. Σίγουρα προσφέρει άνεση όταν ταξιδεύεις στην άσφαλτο, αλλά ήδη σκέφτομαι “Θέλω να πάω βουνό. Πού να πάω με την Africa Twin και πόσο να το ευχαριστηθώ;”. Τέλος πάντων, αυτά είναι λεπτομέρειες. Δεν κλαίγομαι. Ξέρω ότι είτε θα φτιάξω το συγκεκριμένο XR είτε θα αγοράσω κάποιο άλλο enduro και θα απολαμβάνω και πάλι τη ζωή μου εκτός δρόμου.
Με το που έφτασα στο Λευκό Πύργο, πώς να σας περιγράψω τη χαρά που είχαμε όλοι που ανταμώναμαι και πάλι; Ήταν λίγο-πολύ οι ίδιοι που ήταν κι όταν έφευγα, η οικογένειά μου και κάποιοι φίλοι. Αυτή τη φορά ήρθαν και 2-3 μηχανόβιοι που δεν τους ήξερα και χάρηκα πολύ. Καθίσαμε με την ησυχία μας και τα λέγαμε με τις ώρες εκεί μπροστά. Πώς να χορτάσω και τι να πρωτοπούμε μετά από δύο χρόνια και δυόμισι μήνες που είχα να τους δω όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγαπώ.
Όσο για μένα, είμαι ακόμη σοκαρισμένος από τις διαφορές που με χτύπησαν όλες μαζί μπαίνοντας στην Ελλάδα. Παρ’ όλο που ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος, η προσαρμογή είναι πιο δύσκολη απ’ ότι την περίμενα. Μπήκα στη Θεσσαλονίκη και οδηγούσα στους ίδιους δρόμους που είχα βαρεθεί να οδηγάω. Ήταν σα να μην άλλαξε τίποτα. Κοιτούσα γύρω μου και δεν έβλεπα να άλλαξε τίποτα πέρα από κάποια ψιλοθέματα οργάνωσης και εκμοντερνισμού. Σκεφτόμουν ότι εγώ γυρίζω πίσω άλλος άνθρωπος μετά από αυτά τα δύο χρόνια και δυόμισι μήνες και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπω γύρω μου στους δρόμους, πόσο έχουν αλλάξει μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να νιώθω ότι δεν είμαι στη θέση τους.
Όσο για τα σχέδια περί του μέλλοντος, σας είπα πως από την Αρμενία ετοιμάζω το επόμενο ταξίδι. Σε 2-3 χρόνια που θα μαζέψω τα απαραίτητα χρήματα, υπολογίζω να βγω και πάλι στο δρόμο προς Αφρική και Μέση Ανατολή. Θα σας κρατώ ενήμερους για τις εξελίξεις μέσω αυτού του blog και της ιστοσελίδας μου.
Σας ευχαριστώ όλους παιδιά για τη συντροφιά που μου κρατούσατε όλον αυτόν τον καιρό που ταξίδευα. Δεν είχα σκοπό να γράφω κανένα blog όσο ταξιδεύω και έγινε τελείως τυχαία με την πρωτοβουλία του Νίκου των Aprilia Bikers. Όλοι εσείς είστε ό,τι πολυτιμότερο κέρδισα από αυτό το blog. Θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω κι από κοντά τώρα που είμαι στην Ελλάδα. Θα κατέβω κάποτε στην Αθήνα και θα σας ειδοποιήσω. Μη με ρωτάτε αν μπορώ να αφιερώσω χρόνο για να συναντήσω έναν άγνωστο. Δεν είμαστε άγνωστοι. Μπορεί η επαφή μας να ήταν μόνο μέσω του διαδικτύου, αλλά περάσαμε μαζί τόσες χαρές και τόσες δυσκολίες… Δε νιώθω πως είμαστε άγνωστοι.
Στη φωτογραφία βλέπετε την άφιξή μου στο Λευκό Πύργο, όταν με υποδέχτηκε η μητέρα μου και ο αδερφός μου, τον οποίο τον άφησα μικρό παιδί και τον βρίσκω έφηβο και πρωταθλητή Βορείου Ελλάδος στο ποδήλατο βουνού!
Θα τα πούμε από κοντά!!!
Ηλίας Βροχίδης
-----------------------
Αν έρθει ποτέ στην Αθήνα θα προσπαθήσω να τον φέρω στο Συμοφε.
-
"Πολλοί μου λέτε “κρίμα” ή να τη φτιάξω τώρα τη μοτοσικλέτα και να την έχω σαν κειμήλιο. Όσα και να έζησα, ρε παιδιά, με τη μοτοσικλέτα, είναι ένα άψυχο μηχάνημα. Άμα δώσω πάλι 1.800 ευρώ, μπορώ να αγοράσω μία ολόιδια. Ναι, εκείνη δε θα έχει κάνει τέτοιο ταξίδι, αλλά αυτό δεν το αισθάνονται τα σίδερα της μοτοσικλέτας και δεν αλλάζει τίποτα. Είτε την αγαπάω τη μοτοσικλέτα είτε όχι, τίποτα δε θα αλλάξει στον κόσμο μας. Έχω μάθει να αγαπάω μόνο έμψυχα όντα και ειδικά τους ανθρώπους. Όταν αγαπάς ένα έμψυχο ον και ειδικά έναν άνθρωπο, αλλάζει η δική του κατάσταση, αλλάζει η δική σου κατάσταση, αλλάζουν ακόμη και κάποιοι άλλοι που μας περιβάλλουν."
Ειχα εντυπωσιαστει και τον ειχα θαυμασει εξ'αρχης απο την προετοιμασια του αλλα και πως εγινε αυτη Ειδικα για ενα νεο παιδι Και κατοπιν με την επιλογη του προρισμου, της μοτοσυκλετας, με τον απολυτως απαραιτητο εξοπλισμο, με τα απολυτως απαραιτητα ρουχα κλπ
Κατα την διαρκεια του ταξιδιου του ταξιδεψα και εγω Οχι μονο σε δρομους της Ασιας αλλα και σε μονοπατια της ψυχης
Το τμημα παραπανω απο το τελευταιο post του ειναι αυτο πιστευω που δειχνει ξεκαθαρα το ειδος του ανθρωπου που ολοι μας λιγο-πολυ εχουμε ξεχασει οτι θα 'πρεπε να ειμαστε
-
Είχα μια συνομιλία με τον Ηλία και μου μετέφερε τα εξής :
----------
Γεια σου ρε Κώστα! Τι γίνεται; Πολύ χάρηκα που μου έστειλες! Τα διάβαζες όλα, ε; Χαίρομαι που σ' έκανα να νιώσεις τέτοια συναισθήματα. Όντως, έχω ετοιμάσει 2 βιβλία, αλλά είναι δύσκολα και φρικτά τα πράγματα στην Ελλάδα σχετικά με τις εκδόσεις. Κάπως θα βρουν όμως το δρόμο τους. Το πολύ-πολύ τα δίνω εγώ προσωπικά σε εσάς τους λίγους που τα θέλετε και θα τα διαβάσετε.
Θα χαρώ κι εγώ πολύ να τα ξαναπούμε από κοντά. Δυστυχώς τώρα με πήρανε φαντάρο ρε γαμώτο. Το καλό είναι ότι κάνω μόνο 6 μήνες, γιατί είμαστε 5 αδέλφια! Κατά τον Απρίλιο, δηλαδή, θα βγω! Θα σου πω όποτε βολέψει εκείνη την εποχή να βρεθούμε όλοι μαζί στη συνάντησή σας και να τα πούμε.
Χαιρετίσματα και στη γυναίκα σου!
----------
Ελπίζω απο Άνοιξη να καταφέρει να έρθει Συμοφε να μιλήσουμε. Θα δώσει τροφή για ταξίδια...
-
Εντυπώσεις και φωτογραφίες μετά το άνοιγμα του κινητήρα.
Ο οποίος για όσους δε το έχουν διαβάσει, σταμάτησε 60χλμ απο τα σύνορα με Ελλάδα στην επιστροφή του ταξιδιού των 73.000χλμ και 2,5 ετών !
http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/?p=171
-
:eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap:
-
Εντυπώσεις και φωτογραφίες μετά το άνοιγμα του κινητήρα.
Ο οποίος για όσους δε το έχουν διαβάσει, σταμάτησε 60χλμ απο τα σύνορα με Ελλάδα στην επιστροφή του ταξιδιού των 73.000χλμ και 2,5 ετών !
http://greece2india.apriliabikers.gr/ilias/?p=171
Παληκάρι το 250! Έβαλε το χεράκι της και η ατυχία για να σταματήσει. Σωστή επιλογή η μείωση του λόγου συμπίεσης.
-
Τα λόγια είναι περιτά. :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap: :eusa_clap:
-
Καλησπέρα,
Το βιβλίο σχετικά με το ταξίδι μου είναι σχεδόν έτοιμο. Στις 14 Μαΐου θα το έχω στα χέρια μου, οπότε θα γίνει και μια παρουσίαση στην Αθήνα, όπου είναι ευπρόσδεκτοι όλοι. Επισυνάπτω την πρόσκληση.
Πιο αναλυτικά:
Στις 14 Απριλίου του 2007 ξεκίνησα μονάχος από τη Θεσσαλονίκη με μια μικρή μοτοσικλέτα (XR 250) για να περιηγηθώ σε δέκα μήνες τέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία.
Τα σχέδια άλλαξαν πολλές φορές στην πορεία και κατέληξα να επιστρέψω στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια και δυόμισι μήνες, έχοντας ταξιδέψει σε δεκατέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Νεπάλ, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν, Κυργιζστάν, Καζακστάν, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία και Ναγκόρνο–Καραμπάχ.
Το βιβλίο που περιγράφει αυτή μου την οδύσσεια θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Όραμα και θα έχει τίτλο "27 πανσέληνοι στην Ανατολή". Πρόκειται για ένα βιβλίο 352 σελίδων, που περιλαμβάνει ένα φωτογραφικό λεύκωμα με 70 συναρπαστικές φωτογραφίες από την Ασία. Όσα περιγράφονται σε αυτό είναι βασισμένα στο προσωπικό μου ημερολόγιο, που έγραφα κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού το έγραψα στην Αρμενία, όσο ξεχειμώνιαζα στο παγωμένο χωριό μας μαζί με την Ανδριάνα, την Αμερικανίδα εθελόντρια που γνώρισα εκεί. Το βιβλίο δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε μοτοσικλετιστές, αν και βέβαια περιγράφονται οι περιπέτειες που έζησα με τη μοτοσικλέτα μου, αφού ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ταξιδιού μου. Έχω συγκεντρώσει περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για τους μοτοσικλετιστές στο παράρτημα έτσι, ώστε να μην ενοχλήσουν τον αναγνώστη που δεν ενδιαφέρεται για το μοτοσικλετισμό, αλλά να είναι διαθέσιμες γι’ αυτούς που ίσως να τους φανούν χρήσιμες. Ξεδιπλώνοντας το ταξίδι, προσπαθώ να εξοικειώσω τον αναγνώστη με τον πολιτισμό, την ιστορία, τη θρησκεία και τα προβλήματα των κοινωνιών που συναντώ, για να κατανοήσει και να βιώσει πιο ζωντανά αυτή τη μεταφορά σ’ έναν άλλο κόσμο.
Εάν θέλετε κι εσείς να διαβάσετε το "27 πανσέληνοι στην Ανατολή", μπορείτε να μου απαντήσετε σ' αυτό το e-mail (greece2india@yahoo.com) και θα σας το ταχυδρομήσω είτε με αντικαταβολή είτε με κατάθεση του ποσού σε τραπεζικό λογαριασμό. Η τιμή του στα βιβλιοπωλεία θα είναι μεταξύ 20 και 22 ευρώ. Εγώ θα μπορώ να το δώσω φθηνότερα έτσι, ώστε να μη σας έρθει ακριβότερο μαζί με τα μεταφορικά. Μόλις το έχω στα χέρια μου και ξέρω ακριβώς τις τιμές για τα μεταφορικά, θα μπορώ να σας ενημερώσω. Επίσης, θα μπορείτε να το προμηθευτείτε από το Travel Bookstore στην Αθήνα, Σόλωνος 71 (τηλ.: 210 36 16 943). Αργότερα θα μπορείτε να το προμηθευτείτε από όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας.
Με τη βοήθεια της λέσχης TDM Hellas θα διοργανωθεί μια παρουσίαση του οδοιπορικού μου το Σάββατο 14 Μαΐου στις 7:00 μ.μ. στο συνεδριακό χώρο της Ευρωπαϊκής Πίστης, στη Λεωφόρο Κηφισίας 274, στο Χαλάνδρι. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Τη μοτοσικλέτα ή το αυτοκίνητό σας θα μπορείτε να το αφήσετε στο parking που διατίθεται.
Έχοντας δίπλα μου τη μοτοσικλέτα με την οποία ταξίδεψα, θα μιλήσουμε για την προετοιμασία αυτού του ταξιδιού, καθώς και για τα όσα βίωσα στο δρόμο αυτά τα δύο χρόνια και τους δυόμισι μήνες, ενώ θα εκθέτονται συναρπαστικές φωτογραφίες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη όλων όσων συνταξίδευαν μαζί μου μέσα από τις σελίδες των ταξιδιωτικών μου.
Ελπίζω, λοιπόν, να σας γνωρίσω από κοντά στις 14 Μαΐου!
Ηλίας Βροχίδης
http://www.madnomad.co.cc
Ταξίδι σε 14 ασιατικές χώρες σε 2 χρόνια και 2,5 μήνες με μια μοτοσικλέτα!
(http://img163.imageshack.us/img163/4695/45403409.jpg) (http://img163.imageshack.us/i/45403409.jpg/)
-
Εχει κανενας σκοπο να παει?
-
Εγώ θα είμαι στο ΣΚ του ΣΥΜΟΦΕ στον Κάλαμο, αλλά κατά 99% θα φύγω στις 18.00 το Σάββατο και θα παραβρεθώ στην παρουσίαση του Ηλία, για κανά δύωρο....
Θέλεις να σε ενημερώσω...?
-
Εγώ θα είμαι στο ΣΚ του ΣΥΜΟΦΕ στον Κάλαμο, αλλά κατά 99% θα φύγω στις 18.00 το Σάββατο και θα παραβρεθώ στην παρουσίαση του Ηλία, για κανά δύωρο....
Θέλεις να σε ενημερώσω...?
κάπως έτσι το σκέφτομαι και εγώ... αν παίξει.
-
Ριξε ενα sms.... γιατι και εγω εχω στο προγραμμα μου να παω...
...και αν ειναι να ερθει και ο Προ, πειτε μου να ντυθω καλα.
-
...και αν ειναι να ερθει και ο Προ, πειτε μου να ντυθω καλα.
:2hysterical: :2hysterical: :2hysterical:
Κι εγώ στο καμπινγκ σκεφτόμουν να πάω με τη μηχανή, αλλά αφού θα περάσει ο Προ, αποφάσισα να πάω με το φορτηγό μου...!!! :2hysterical: :2hysterical: :2hysterical: .....Για να μεταφέρω την κατάλληλη καρντα-ρόμπα μου!!! :P :P :P
-
Κατά τις 7.00 θα είμαι και εγώ εκεί πρώτα ο Θεός......
-
Εννοειται, πρωτα ο Θεος...
Σιγα μην πας εσυ πιο γρηγορα με το Varkadero
-
Τα λεμε στις 7μμ
-
Το προηγούμενο Σάββατο, βρέθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου του Ηλία.
Χάρηκα ιδιαίτερα, όταν διαπίστωσα οτι ο Ηλίας, παραμένει ένα παιδί γελαστό,ταπεινό και μετρημένο.
Ιδιαίτερη ατμόσφαιρα όταν τον προλόγισε η μητέρα του... απλά μοναδική !
Το βιβλίο του και μια απο τις φωτογραφίες του σε καμβά, τις πήρα για να αφήνω μια άκρη του μυαλού να είναι απασχολημένη αλλού... μακριά.
Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις ΟΡΑΜΑ στα 22 ευρώ και 20 για το HTC
(http://img831.imageshack.us/img831/1365/dsc7562.jpg) (http://img831.imageshack.us/i/dsc7562.jpg/)
(http://img17.imageshack.us/img17/4517/dsc7565t.jpg) (http://img17.imageshack.us/i/dsc7565t.jpg/)
-
καθησα στον υπολογιστη περιπου στις 4.30 μολις και ειχα γυρισει απο βολτα ,ετσι για να κανω ενα τσιγαρο πριν κοιμηθω..και επεσε στα στα ματια μου αυτο το οδοιπορικο...
αυτο που εχω να πω ειναι οτι με κρατησε ξυπνιο μεχρι τωρα!εκανα ενα ταξιδι 4αρων ωρων μαζι με τον Ηλια...
και πραγματικα δεν με κολλαει υπνος απο την υπερενταση του ταξιδιου..
με επιασε πραγματικα συγκινηση...
-
Μπράβο στον Ηλία για τη στάση ζωής του. Μοτοσυκλέτα = απλότητα, λιτότητα και ταξίδι (έργα) και όχι χλιδή, φιγούρα και λόγια.