Επειδή ειναι ακόμα πολυ πρωί για να σκεφτώ αλλο, σου στέλνω και παλι το ιδιο, διαχρονικό όμως, ποιηματάκι μου:
Να ζήσεις Κωστάκη και Χρόνια Καλά, παππούλης να γίνεις μπας και βγάλεις μαλλιά.
Βουνό να μη μείνει που να μην το πατάς, τις σόλες να λιώνεις και να χαμογελάς
Να ζήσεις Κωστάκη για Χρόνια Πολλά, πολύ να δουλεύεις να βγάλεις λεφτά
Προίκα να δώσεις στις κόρες καλή, για να έρθουν να τη φάνε οι δύο γαμπροί