..... που θα πάει θα βρω τον σωστό
Επειδή μέλλον είσαι νέος διάβασε το παρακάτω να επιμορφωθείς:
Α. Πανούτσος
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ
Το συνεργείο είναι τέμενος, ο μάστορας είναι αρχιερέας και τα μαστοράκια καντηλανάφτες. Το συνεργείο έχει θαυματουργές ικανότητες, κάτι σαν την Παναγιά της Τήνου. Πάμε την μοτοσικλέτα μας να γίνει καλά. Όπως, λοιπόν, δεν διατάζουμε την Παναγιά “κάνε το παιδί να περπατήσει και θα 'ρθω το απόγευμα να το πάρω”, έτσι δεν λέμε στον μάστορα “φτιάχ' το και θα περάσω αύριο”. Για καλύτερες μέρες, αρμονικές σχέσεις και περισσότερα χιλιόμετρα, διατυπώνουμε το αίτημα ως εξής: “Μάστορα, νομίζω ότι έχει πρόβλημα στον (η)(ο). Θα μπορέσεις να το κοιτάξεις; Πότε να σε πάρω τηλέφωνο;” Η φράση επαναλαμβάνεται τρεις φορές σαν ινδικό μάντρα, γιατί κανένας μάστορας δεν απαντάει με την πρώτη.
Αν είναι παλιός μάστορας, την επαναλαμβάνουμε πέντε φορές γιατί μπορεί να έχει κουφαθεί από το αερόκλειδο. Αν ρυθμίζει βαλβίδες, δέκα φορές και αν ξέρουμε να παίζουμε και κανένα όργανο, δεν βλάπτει.
Ο μάστορας είναι φοβερός στην οργή του, μεγαλόθυμος στην εύνοιά του και συγκαταβατικός στις αδυναμίες του ατελούς όντος, που λέγεται μοτοσικλετιστής. Κάτι σαν το Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Η μαγική λέξη που σας χαρίζει την εύνοιά του είναι το “νομίζω”. Ποτέ δεν ξέρετε. Νομίζετε. Αν δεν έχει φώτα, “νομίζετε ότι δεν έχει φώτα”. Αν έχει σκασμένο λάστιχο, “νομίζω ότι έχει σκασμένο λάστιχο”. Έτσι μιλάνε.
Ξεχάστε εμπειρίες και φίλους. Ποτέ δεν λένε στον μάστορα “εγώ είχα βάλει το μπουζί στην τρύπα του κυλίνδρου” ή “ένας φίλος μου έχει μια όμοια και οδηγεί πάντα με τιμόνι”. Αν ο μάστορας θέλει να βάλει το μπουζί κάπου αλλού ή πιστεύει ότι μπορείτε να οδηγείτε χωρίς τιμόνι, εσάς δεν σας πέφτει λόγος.
Δεν ρωτάμε “τι είναι;” και “τι κάνει;” Σε αυτές τις ερωτήσεις ο μάστορας δεν απαντά. Στο κάτω-κάτω, όλοι ξέρουμε ότι τα μικρά εξαρτήματα της μοτοσικλέτας ονομάζονται “παπαράκια” (τα μεγάλα, παπάρια) και για να τα έχουν βάλει στην μηχανή, κάτι θα κάνουν.
Βασικός κανόνας: “Ποτέ δεν απευθύνουμε τον λόγο στον μάστορα”. Περιμένουμε να μας απευθύνει αυτός τον λόγο. Δηλαδή, νομίζετε ότι δεν σας έχει δει και δεν σας μιλάει; Ο κανόνας δεν ισχύει αν δείτε manual στο σύστημα μπράιγ. Σημαίνει ότι ο μάστορας είναι όντως τυφλός. Αν ο μάστορας είναι τυφλός και δεν σας απαντάει, σημαίνει ότι έχει κουφαθεί από αερόκλειδο. Είναι μια σπάνια περίπτωση που χρήζει μελέτης. Έχω καταλήξει, ότι σε αυτήν την περίπτωση, τον οδηγείτε από το μπράτσο στην μοτοσικλέτα σας, αφού περιμένετε πρώτα να κρυώσει το μοτέρ.
Στο συνεργείο δεν καθόμαστε. Περιμένουμε όρθιοι στην γωνιά του χώρου αναμονής. Αν ο χώρος είναι τετράγωνος και οι τέσσερις γωνιές πιασμένες από άλλους πελάτες, βγαίνουμε στο πεζοδρόμιο, μέχρι να αδειάσει μια γωνία. Αν το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο, φεύγουμε.
Ο μάστορας κατά 99% είναι τσακωμένος με τους γείτονες γιατί κάνει φασαρία. Σπρώχνουμε, πάντα, την μοτοσικλέτα μας με σβηστό το μοτέρ τα τελευταία 100 μέτρα. Αν είστε πραγματικά ευγενικοί, σβήνετε στα σύνορα του δήμου, που εδρεύει το συνεργείο.
Αν ο μάστορας λείπει από το συνεργείο, το αρχαιότερο μαστοράκι τον αντικαθιστά και έχει ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τον μάστορα. Η αρχαιότητα αναγνωρίζεται με τα στρώματα του γράσσου. Όπως με τους κορμούς των δέντρων.
Ο μάστορας δεν κάνει λάθη. Οι εταιρείες κάνουν. “Κοίτα τους μαλ..ς τους ιαπωνέζους (ευρωπαίους), που πήγανε και το βάλανε”. Σύμφωνα με δυο στους πέντε μάστορες, το φανάρι θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω στο ρεζερβουάρ. Μπορεί να μην φωτίζει καλά αλλά λύνεται με την μία.
Προτού πάμε στο συνεργείο, αφαιρούμε προσεκτικά αυτοκόλλητα εταιριών αξεσουάρ, συνεργείων, λιπαντικών κλπ. Για τα αυτοκόλλητα συνεργείων οι λόγοι είναι ευνόητοι. Για τα υπόλοιπα μην ξεχνάτε ότι ο μάστορας μπορεί να έχει τσακωθεί με τον αντιπρόσωπο. Καλού κακού, αφαιρέστε όλα τα αυτοκόλλητα γιατί μπορεί να μην του αρέσουν τα United Colours Of Benneton. Αν δεν βαριέστε, σκουπίστε με μαλακό πανί τα δακτυλικά αποτυπώματα. Μερικοί μάστορες είναι καχύποπτοι και την “ψάχνουνε” πολύ.
Αν η ζωή δεν έχει πια κανένα νόημα και θέλετε να πεθάνετε σαν μοτοσικλετιστής, η λύση είναι απλή. Πηγαίνετε Παρασκευή, στις επτά το απόγευμα στο συνεργείο και φωνάξτε από το πεζοδρόμιο: “Βγαίνεις έξω να μου αλλάξεις μια ντίζα;” Κανείς δεν έχει ζήσει για να περιγράψει την συνέχεια.
