Να’ μαι λοιπόν κι εγώ στο νήμα των εντυπώσεων!
Θα ήταν πολύ κρίμα αν η συνταγή φέτος δε μας πετύχαινε, γιατί τα υλικά ήταν πρώτης ποιότητας: πολλοί και καλοί φίλοι με τις οικογένειές τους, ένα πολύ καλά οργανωμένο κάμπινγκ, μια εξαιρετική παραλία, πολλά τοπικά αξιοθέατα, η ιδέα του Τρίαθλου Παραλίας και το Beach Party. Αλλά το κυριότερο συστατικό θα το πω στο τέλος!
Μερικοί αριθμοί: Καταφέραμε να μαζευτούμε 58 ενήλικες και 22 παιδιά. Κοιμηθήκαμε σε 24 σκηνές και 9 δωμάτια. Από οχήματα είχαμε 16 μηχανές και 16 αυτοκίνητα (δύσκολο να αφήσεις τα βλαστάρια σου πίσω και να πας 3 μέρες σε μια υπέροχη παραλία!). Έξτρα συγχαρητήρια στους πιο μακρινούς: στο Δημήτρη από τα Γιάννενα (D.Charisis), στο Θανάση (Louros) από τα Γιαννιτσά, στο Νίκο από τη Χαλκιδική (N Toleris), στο Θανάση (Aerios) και στο Βασίλη (BiLar) από τη Λάρισα.
Επίσης έξτρα συγχαρητήρια στους «παλιούς» που μας θυμήθηκαν: στον Μιχάλη, παλιό πρόεδρο του κλαμπ και στον Κυριάκο. Μας έλειψαν και αρκετοί που δεν κατάφεραν να έρθουν. Επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω τον Γιώργο ( Azwro), που ήταν η ψυχή της περσινής Πανελλήνιας, το Leon και το Γιάννη (τα δύο μέλη και φίλοι του ΔΣ που τρέξανε για τις ετοιμασίες χωρίς να μπορέσουν και να έρθουν), τον Παλτάκη και τους Θεσσαλονικείς. Ας ευχηθούμε του χρόνου με υγεία.
Κάμπινγκ. Γενικά οι προσωπικές μου εντυπώσεις από το κάμπινγκ Φοίνικες ήταν εξαιρετικές: καλή σκιά, προσεγμένοι κοινόχρηστοι χώροι με καλή καθαριότητα (παρά το γεγονός ότι ήταν γεμάτο), καλό φαΐ και ο Σπύρος, ένας ευγενέστατος ιδιοκτήτης που η πραότητα και η προθυμία να μας βοηθήσει στο κάθε τι ήταν βασικός συντελεστής επιτυχίας. Θαρρώ πως όλοι μείναμε ευχαριστημένοι.
Παραλία: σωστός προσανατολισμός, τεράστια σε φάρδος και μήκος, και με πρασινάδα και δασάκι στο βάθος, κατάλληλης υφής άμμος, κρυστάλλινα νερά. Απλά τέλεια.
1η ημέρα, Σάββατο.Πρωί πρωί με το Σώτο αρχίσαμε κάποιες πρώτες προετοιμασίες για να στηθεί η μουσική σκηνή του beach party της Κυριακής.
Όσο περνούσε η μέρα, αυτοί που είχαμε φτάσει από Παρασκευή, βλέπαμε τις ρεζερβέ θέσεις του HTC να γεμίζουν με φίλους, παλιούς και νέους. Πολύ ευχάριστες εκπλήξεις οι Tserts, Thleon, Ghallas , Manos… Επίσης, είχα την ευκαιρία λόγω «σκηνικής γειτνίασης» να γνωριστώ με δύο new entries, τον Δημήτρη D.Charisis και τον Κωνσταντίνο (Konstantinos f) με τη Βάσια. Εξαιρετικοί όλοι τους, εις το επανιδείν παιδιά!
Το απόγευμα διενεργήθηκε το
Πρώτο Paralia Triathlon Race του HTC! Είχαμε τρία αθλήματα και συμμετείχαν ομάδες των δύο ατόμων. Πιο συγκεκριμένα:
1)
Χρονομετρημένη κωπηλατική διαδρομή πάνω σε φουσκωτό βαρκάκι. Εδώ είχαμε πολλές εκπλήξεις. Παρά το γεγονός ότι συμμετείχαν βετεράνοι ναυτοπρόσκοποι και λοιποί βατραχάνθρωποι, πρώτοι στη γενική κατάταξη ήρθαν ο Κώστας και η Βάσια από την Πάτρα (Konstantinos f,) όντας οι μοναδικοί που έσπασαν το φράγμα των 2 λεπτών με χρόνο 1.52’’!!!
Μπράβο στα παιδιά από την Πάτρα!
2)
Ρακέτες: Εδώ οι νικητές κρίνονταν από τις περισσότερες μπαλιές χωρίς να πέσει η μπάλα. Η ομάδα των KostasC και Gnik ήταν έτοιμη να πιει το ποτήρι της νίκης με 91 συνεχείς μπαλιές αλλά ήρθαν οι πραγματικοί PRO D. Charisis και KyrGianop και πήραν σώβρακα με 110 μπαλιές!
3) Τέλος,
σκυταλοτσουβαλοδρομία. Έγινε η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου! Ο πρώτος του ζευγαριού ξεκίναγε με το τσουβάλι να τρέχει από τα μετόπισθεν της παραλίας προς το νερό. Στα μισά περίμενε το ταίρι του, που αφού τον άγγιζε (δε λέμε που) ξεκίναγε το τελικό σπριντ με το «νήμα» να είναι μια βουτιά στο νερό. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ «διεκπεραιωτικά».
Όμως όταν ήρθε η σειρά του υπογράφοντα με το ταίρι του τον Παύλο, δείξαμε πως πρέπει να γίνεται αυτό το σπορ: ξεκίνησα πρώτος να τσουβαλοδρομώ και 2,5 μέτρα πριν φτάσω το κωλομέρι του Παυλούκου σκοντάφ…εε
, ρίχνω ένα πλονζόν και τον αγγίζω σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο Παύλος εκτοξεύεται προς τη θάλασσα και πέφτει μέσα με το γνωστό θεαματικό του στυλ! Προς στιγμήν έχουμε τον καλύτερο χρόνο!
Έλα όμως που τα φαβορί μας ξεπατίκωσαν το στυλ και δώστου τα πλονζόν μετά να πέφτουν βροχή. Οι μοναδικοί που σπάσανε το φράγμα των 10 δευτερολέπτων ήταν οι BiLar/Aerios και οι KostasC/Gnik με χρόνους 9’.62 και 8.10’ αντίστοιχα, σε ένα συγκλονιστικό τελικό:
Όπως ήδη ξέρετε από την αναμετάδοση της ημέρας, στη συνολική βαθμολογία πρώτοι ήρθαν οι KostasC/Gnik έχοντας την τιμή να κάνουν ποδαρικό στο πιο ψηλό βάθρο του 1ου Paralia Triathlon Race του HTC. Η απονομή των μεταλλείων έγινε από τον παλιό και αγαπητό πρόεδρο του συλλόγου μας Μιχάλη Ξυνόγαλο. Θερμά συγχαρητήρια!
Για ιστορικούς λόγους παραθέτω εδώ όλες τις ομάδες που πήραν μέρος με σειρά κατάταξης :
1) KostasC-Gnik
2) BiLar-Aerios
3) D.Charisis-KyrGianop
4) Fotisalp- Παύλος
5) Ισοβαθμία: Ολίνα-Ραχήλ (σύζυγοι Ευτύχη και Παύλου) και Konstaninos f-Βάσια
6) Ευτύχης μετά της κόρης του Φωτεινής
7) Αεροκέφαλος και Αεροκεφαλόπουλο
8 ) Άννα-Δήμητρα (βλαστάρια του Μιχάλη Ξυν)
9) Yianni και υιός Χαράλαμπος (HarryAv)
Μπράβο σε όλους και όλες!
Επίσης το Σάββατο το απόγευμα έγινε η διανομή των t-shirt της εκδήλωσης.
Να ευχαριστήσουμε σε αυτό το σημείο την αντιπροσωπεία Σαρακάκη τόσο για την ευγενική χορηγία για τα t-shirt, όσο και για τη διάθεση του καινούργιου Africa Twin το οποίο και κατέβασε στη Φοινικούντα ο πρόεδρος. Φέτος μας έκανε λίγο νερά ο προμηθευτής (κάποια δεν είχαν «σωστή» στάμπα) και ζητάμε συγγνώμη γι΄ αυτό. Ευτυχώς το σχέδιο και τη φετινής μας συγκέντρωσης είχε αναλάβει
ο "επίσημος" γραφίστας του HTC Βασίλης BiLar και όπως κάθε χρόνο σε ένα καλόγουστο σκίτσο απέδωσε την πεμπτουσία της εκδήλωσης, που μην ξεχνάμε ήταν επετειακή 15χρόνων! Βασίλη σε ευχαριστούμε για άλλη μια φορά!Το Σάββατο το βράδυ είχαμε ελεύθερό πρόγραμμα, άλλοι κάτσανε στο κάμπινγκ και άλλοι βγήκαν στη Φοινικούντα για φαί/ποτάκι.
2η ημέρα, Κυριακή:
Όπως είχε ανακοινωθεί, υπήρχαν δύο εκδρομές. Η πρώτη περιλάμβανε καϊκάδα από την Πύλο στον Κόλπο του Ναβαρίνου με περιήγηση στα μνημεία των πεσόντων ναυτικών, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων. Μετά επίσκεψη στο δροσερό και …δροσιστικό Πολυλίμνιο. Όσοι επέλεξαν την "κρουαζιέρα", που σημειωτέον οργάνωσε στην εντέλεια ο Παύλος, βρέθηκαν μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη, αφού λόγω της μεγάλης συμμετοχής ο Καπετάν Διονύσης τους επιβίβασε στο μεγαλύτερο σκαρί του, που είχε γυάλινο "πάτωμα".
Φυσικά τα πιτσιρίκια ξετρελάθηκαν και χάζευαν αχόρταγα το βυθό.
Η πρώτη στάση στο νησάκι Τσιχλί Μπαμπά περιελάμβανε μια μικρή πεζοπορία και επίσκεψη στο μνημείο των Γάλλων πεσόντων της ιστορικής ναυμαχίας του Ναβαρίνου. Ευτυχώς ο καιρός ήταν σύμμαχός αφού η ελαφριά συννεφιά έκρυβε τον ήλιο και έκανε την πεζοπορία πιο εύκολη, ενώ η θέα από την κορυφή του νησιού αποζημίωσε την προσπάθεια.
Στη συνέχεια η ομάδα επισκέφθηκε τη Νήσο Σφακτηρία και την πανέμορφη ξύλινη Ρώσικη εκκλησία του Αγ. Νικολάου. Κάποιοι επέλεξαν να βουτήξουν στα δροσερά νερά και αμέσως στήθηκε ένας διαγωνισμός βουτιάς από το καΐκι με τα γέλια να τρομάζουν τα πολλά θαλασσοπούλια του νησιού.
Επιστρέφοντας στην Πύλο ο κόσμος ξεδίψασε κάτω από τα πλατάνια της πλατείας και πήρε δυνάμεις για την ανάβαση στο Πολυλίμνιο, όπου και συναντήθηκε με την άλλη ομάδα. Η οποία άλλη ομάδα πήγε πρώτα για καφεδάκι στην Πύλο, μετά για βουτιά στην παραλία της Βοϊδοκοιλιάς και τέλος στο Πολυλίμνιο. Δεδομένου ότι όλες τις ημέρες το θερμόμετρο ήταν στα κόκκινα, η βουτιά στα κρύα νερά της λίμνης Καδή φάνηκε σε όλους παραδεισένια!
Από το απόγευμα άρχισαν οι εντατικές τελικές προετοιμασίες για να στηθεί η μουσική σκηνή στην παραλία, να κατέβουν τα ψυγεία με τον πάγο για τα ποτά, να μοιραστούν προσκλήσεις στους θαμώνες του κάμπινγκ (στα party χίλιοι καλοί χωράνε) και ένα σωρό άλλες εκκρεμότητες της τελευταίας στιγμής. Πολύ stress μέχρι να στηθούν όλα αυτά και ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν. Όταν ακούστηκε η πρώτη δοκιμαστική πενιά από τη μικροφωνική, νομίζω όλοι ανακουφιστήκαμε και ετοιμαστήκαμε για μια υπέροχη βραδιά. Μέχρι και η σχεδόν πανσέληνος μας έκανε το χατίρι και ξεπρόβαλε από τη συννεφιά. Για καύσιμο είχαμε πρώτης ποιότητος σουβλάκια και πατάτες από το κάμπινγκ καθώς και άφθονο οινόπνευμα. Ευχάριστη έκπληξη ήταν και η συμμετοχή στο πάρτυ πολλών άλλων θαμώνων του κάμπινγκ, διαφόρων εθνικοτήτων και ηλικιών.
Η τοπική μουσική κομπανία αποδείχτηκε πετυχημένη επιλογή: Ο Νίκος, η Λία και ο Βασίλης. Μεγάλο ρεπερτόριο, εξαιρετικές φωνές και πολύ ανεκτικοί! Διότι βέβαια οι φίλοι του HTC δεν είναι τύποι του καναπέ. Πολύ γρήγορα ανέβηκαν στο πάλκο, πήραν τα μικρόφωνα και τις κιθάρες και δώσανε ρεσιτάλ! Πρώτη και καλύτερη η Ολίνα, με την εξαιρετική της ερμηνεία απέδωσε το Δίχτυ με επαγγελματικά στάνταρντς! Μπράβο Ολίνα! Ακολούθησε η Κατερίνα και ο Παντελής (pantelewn) με πιο ροκ ρεπερτόριο, στον οποίο κάναμε back vocals (κοινώς γκαρίζαμε) διάφοροι πιωμένοι παρατρεχάμενοι.
http://www.youtube.com/watch?v=FH6j2SkR-AA&feature=youtu.beΚαι επειδή είμαστε και κουλτουριάρηδες από τη 6η μπύρα και μετά, είχαμε και τσόντα κλασσικής μουσικής από το Aerioπουλο και το βιολί του (γενικά η Aerioοικογένεια κατέπληξε με τις μουσικοχορευτικές της επιδόσεις!). Μετά το μικρόφωνο έπιασε η Ραχήλ και η κατάσταση ξέφυγε τελείως. Τις πρώτες πρωινές ώρες ήρθαν για support και οι τρεις κοπελιές που δουλεύουν εποχιακά στο κάμπινγκ, η μία εκ των οποίων, η Μαρία, αποδείχτηκε εξαιρετική φωνή!
Αφού αποχαιρετήσαμε τους μουσικούς μας κατά τις δύο, το παρτάκι πέρασε σε φάση after,
με το Λώνη για άλλη μια φορά να αναλαμβάνει τη μουσική κάλυψη. Είναι πραγματικά συγκινητική η συνέπεια αυτού του ανθρώπου στην μουσική επένδυση των εκδηλώσεων του HTC. Και μην ξεχνάμε και τον ατελείωτο χαβαλέ που διασπείρει δεξιά και αριστερά με την κάθε ευκαιρία. Λώνη σου είμαστε ευγνώμονες και σε ευχαριστούμε.
Τα ακατάλληλα δια ανηλίκους που γίνανε το υπόλοιπο της βραδιάς στην παραλία, δεν θα τα διηγηθούμε εννοείται. What happens in Vegas, stays in Vegas…
3η ημέρα, Δευτέρα.Η Δευτέρα είχε μεν τη μελαγχολία της αναχώρησης (ευτυχώς κάποιοι τυχεροί είχαν προγραμματίσει πολυήμερη διαμονή) αλλά νομίζω όλοι μας ήμασταν συνεπαρμένοι από την προηγούμενη νύχτα και δεν δίναμε πολλή σημασία. Μετά την παραδοσιακή ομαδική φωτογραφία ομάδες-ομάδες πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Να σημειωθεί εδώ ότι φέτος για πρώτη φορά είχαμε ένα σύστημα πολλαπλής αποστολής sms στα κινητά των συμμετεχόντων, ώστε να ενημερώνονται έγκαιρα για διάφορα θέματα και να συντονιζόμαστε ευκολότερα. Νομίζω ήταν μια πολύ πετυχημένη ιδέα που πραγματοποίησε ο KostasC και ο Sotos.
Άφησα για το τέλος το πιο σημαντικό συστατικό της πετυχημένης φετινής εκδήλωσης. Που είναι και το μοναδικό απαραίτητο, όπως αποδείχτηκε και πέρυσι και άλλες χρονιές: Καλή η οργάνωση, τα καλά κάμπινγκ, το πλούσιο πρόγραμμα…Το βασικό όμως είναι η ομόνοια, το κέφι και η χαρά του να βρισκόμαστε για 2 μέρες μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας, να ξαναγινόμαστε παιδιά (κάποιοι περισσότερο από άλλους
) και να θυμίζουμε ο ένας στον άλλο ότι το γέλιο, η φιλία και ο χαβαλές είναι πολύτιμα και συνάμα τσάμπα!
Στην προέκταση αυτής της σκέψης θα ήθελα κλείνοντας να ευχαριστήσω τους φίλους συνΔΣίτες για την πολύ ωραία συνεργασία που είχαμε οργανώνοντας τη φετινή Πανελλήνια. Μπορεί να βάλαμε λίγο ψηλά τον πήχη αλλά νομίζω το αποτέλεσμα άξιζε (του χρόνου όμως, για αλλαγή, να υπολογίζετε σε βουνό και σπαρτιάτικα ). Παρά τα προσωπικά και επαγγελματικά τρεχάματα που είχε ο καθένας, παρά τις οικογενειακές και λοιπές υποχρεώσεις, δουλέψαμε με πολύ κέφι, προθυμία και αποτελεσματικότητα. Είναι σπάνιο πράγμα αυτό και όταν συμβαίνει πραγματικά νιώθεις ευτυχής που το βιώνεις. Κώστηδες, Παύλο, Σώτο, Λευτέρη και Γιάννη, σας ευχαριστώ για τη συνεργασία και τη συντροφικότητα από τα βάθη της καρδιάς μου!
Αντί επιλόγου, θα παραθέσω το ρεφρέν από τον «Πυροσβεστήρα» του Λεωνίδα Μπαλάφα, που, όπως θα δείτε στο βίντεο, μας τραγούδησε εκπληκτικά ο φίλος Pantelewn.
Και μες την γκαντεμιά μου
Μες τον πανικό πηγαίνω
Βάζω τα καλά μου
Παίρνω ό,τι έχω βγαίνω και
Χορεύω, χορεύω ό,τι προβλήματα έχω στην άκρη τ` αφήνω
Ξεδίνω, παίρνω φόρα πάω στο μπαρ
Βάζω τεκίλα και πίνω και πίνω
Για την στιγμή για την χαρά για την παρηγοριά
Και χορεύω, χορεύω ό,τι προβλήματα έχω στην άκρη τ` αφήνω
Ξεδίνω, παίρνω φόρα πάω στο μπαρ
Βάζω τεκίλα και πίνω και πίνω
Για την στιγμή για την χαρά για την παρηγοριάΝα είμαστε όλοι καλά και να γλεντάμε με το ίδιο κέφι στις Πανελλήνιες για άλλα 15 χρόνια!
https://www.youtube.com/watch?v=zgAa6Y66SoE&feature=youtu.be