Αφού δεν μπορώ να αποφασίσω που να το ποστάρω, το βάζω εδώ.
Ετσι κι αλλιώς ο ψηφιακός δαίμονας μας στερησε σχεδόν όλες τις φωτό απο το ταξίδι.
Και μέσα απο αυτό το ταξίδι , γράφω και για τα θέματα που εχω με την ΤΑ.
Αν διαβαστεί απο κάποιον και κρίνει οτι αξίζει να μεταφερθεί δεν εχω θέμα
Η ΤΑ αγοράστηκε τον 12ο του 2009.
Την οδήγησα τον Απρίλη του 2011 αφού εμεινε αραγμένη για κάπου 18 μήνες ωστε να αναπαλαιωθεί πλήρως.
Σκοπός της αγοράς ηταν μικρά κοντινά ταξίδια, μέχρι 150χλμ το πολύ. Είμαι και κάποιας ηλικίας ...
Κάνοντας περίπου 3000χλμ το χρόνο και μόνο αφού άνοιγε ο καιρός, είχα τη δυνατότητα να ασχολούμαι όλο το χειμώνα μαζί της συντηρώντας την σχολαστικά εως υπερβολικά.
Φέτος τα πράγματα ηρθαν διαφορετικά, μπήκε ο Ιούλιος και τα χιλιόμετρα ήταν μόλις 300 το πολύ. Σε ποιόν να το πείς και ποιός να σε πιστέψει δλδ οτι το μηχανάκι είναι 12 ετών και εχει 35000χλμ, τουλάχιστον αυτά γράφει, και ξέρετε γιατί το λέω αυτό.
Το μόνο που με έσωζε ήταν ενα ταξίδι ωστε να κάνουμε κάμποσα χιλιόμετρα, να δώ και εγώ τις αντοχές μου, να την μάθω περισσότερο και να ισοφαρίσω τα εξοδα απο το σέρβις που της είχα κάνει. Εντάξει δεν μου το ζητάει , αλλά κάθε χρόνο της αλλάζω μπουζί και λάδια.
Η σκέψη και η διάθεση υπήρχε, χρήμα ,το πότε και για πόσο ηταν το ζητούμενο.
Θα πήγαινα κάπου ακόμα και αν ετρωγα πυτόγυρα κάθε μέρα.
Και η αφορμή ηρθε με τη μορφή του εκκαθαριστικού της εφορίας, να πληρώσω περισσότερα απο πέρισυ ενώ εχω 5500 ευρώ λιγότερο μισθό, ε! φτάνει πιά!
Μια ζωή χαράτσια, εφορίες, ρεύματα, μειώσεις μισθών, το είχα ανάγκη να ξεφύγω απο όλα αυτά, μια ζωή όσα παίρνω τόσα δίνω, για πάρτι μου τπτ? ούτε 250-300 ευρώ?
Το κέρατό μου !
Απόφαση μιας βραδυάς, αύριο φεύγουμε, οτι χωράει στην μπαγκαζιέρα και σε ενα σάκκο πλάτης , και θα φάω την πρώτη δόση της εφορίας , ενω η εφορία τ΄RH / μου!
Κατεύθυνση Βόρεια, οσο πάει και όσο αντέχω, Κιάτο - Σκοτίνα Πιερίας 510χλμ, βρέθηκε ενοικιαζόμενο τρίκλινο δωμάτιο ,φρόντισε η παρέα που ήταν ήδη εκεί, με τηλεόραση, κλίμα, κουζινάκι, πάρκιγκ και φυσική σκιά χλίδα μέσα στα πλατάνια με 30 ευρώ την βραδυά, και θα γινόταν και μια καταδρομική Θεσσαλονίκη άλλα 80χλμ στο πήγαινε.
Και ξεκινάμε, φορτίο εγώ στα 84 κιλά, η κυρά στα 62, ακριβώς το ωφέλιμο των 145 της ΤΑ, η μπαγκαζιέρα κάπου 15 κιλά και ενας σάκκος πλάτης με τα απαραίτητα για την διαδρομή ...
Ο ημερήσιος χιλιομετρητής εγραφε 23χλμ απο προηγούμενο φουλάρισμα και το ρολόι 09:05 οταν γύρισα τον διακόπτη το πρωί του Σαββάτου στο Κιάτο, οδηγώντας στην Παλιά Εθνική Οδό , Αθηνών - Κορίνθου με μια μέση ωριαία ταχύτητα 60χλμ/ω λόγω των στροφών αλλά και επειδή σε κάθε στενό πετάγονται υπερήλικες δολοφόνοι που φαίνεται οτι εχουν κάνει συμφωνία να στείλουν όσους περισσότερους μπορούν στον άλλο κόσμο για να εξασφαλίσουν μια μικρή αδεια παραμονής στο μάταιο αυτό κόσμο.
φτάνω περίπου στον κόμβο της Λ. Αθηνών και Κηφισσού μετά μία ώρα και κάτι και ο ημερήσιος χιλιομετρητής εγραφε 135χλμ οταν ο δείκτης της βενζίνης ξεκόλησε απο το τέρμα δεξιά. Μπαίνω σχεδόν αμμέσως στο πρώτο βενζινάδικο και συμπληρώνω 7,5 λίτρα υγρού πρός κατανάλωση.Αρα μέχρι να ξεκολήσει ο δείκτης χονδρικά καίει 7.5 λίτρα απο τα 19 συνολικά.
Πιάνω Εθνική, η ωρα είναι περίπου 10:30 , και σιγά σιγά αφήνω τα πάντα πίσω μου.
Εγώ και η μηχανή μου, ενώ στο μυαλό μου περνάνε σε γρήγορο παίξιμο οτι της εχω κάνει, όπου εχω βάλει το χέρι μου, ενώ σκέφτομαι οτι σε λίγο θα είμαι τόσο μακρυά που δεν θα με σώζει ο κουμπάρος με το αγροτικό.
Σκέφτομαι το μπροστινό, τα καρμπς, πίσω ψαλίδι, αλυσίδες, φώτα, φέριγκ ... αν εχω σφίξει όλες τις βίδες που είχα ξεβιδώσει, καιρός είναι να αρχίσουν να σκορπάνε στην Εθνική.
Ολα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα, καθημερινότητα, λογαριασμοί κλπ απλά τρώνε delete.
Μια στάση μετά τα πρώτα διόδια στο Καπανδρίτι και ελεγχος στα φέριγκ, ποδιά, ζελατίνα για χαλαρές βίδες και αλυσίδα για ελεύθερο παίξιμο, ευτυχώς όλα καλά.
Ταχύτητα 80 εως 90χλμ/ω και αέρας, πολύς αέρας, ενοχλητικός που σε κουφαίνει, σε μικρομετακινήσεις δεν ενοχλεί η τουλάχιστον κάνεις υπομονή, τώρα και για τόσα χιλιόμετρα τι θα γίνει? τελικά πήρα λάθος κράνος , εχει καμμιά τρύπα το ρημάδι η ετσι είναι? Ανοίγοντας την ζελατίνα τερμα επάνω μένοντας με τη ζελατίνα για τον ήλιο λιγοστεύει αλλά φοβάμαι και καμμιά επίθεση απο ιπτάμενο ζωύφιον και την ξανακλείνω.
Αν σκύψω λίγο εμπρός , οχι πολύ αντε 5-6 εκ , ο θόρυβος εξαφανίζεται αφού με καλύπτει η ζελατίνα, αν όμως τεντωθώ πρός τα επάνω και εκθέσω το κράνος στον αέρα , απλά δεν υποφέρεται.
Γμτ! το DNA μου γμτ! επρεπε να ημουν 5-6εκ κοντύτερος.
Μία ακόμα ώρα και φτάνουμε στο 90cafe, για καφέ τυροπιτούλα και να ξεπιαστούμε, μάλλον εγω να ξεπιαστώ αφού απο το άγχος είχα πνίξει τα γκριπ και ειδικά το δεξί, με αποτέλεσμα να μουδειάζουν τα δάχτυλά μου. Ευτυχώς η ΤΑ δεν τρέμει, παντελής έλλειψη κραδασμών, το τιμόνι δεν τραβάει όλα οκ.
Επιβεβαιώνεται όμως το ότι στα σημεία των στροφών του κινητήρα που ο συγχρονισμός ξεφεύγει ο κινητήρας αλλάζει ήχο και εχει ενα ψιλοκραδασμό.
Στις 3500χτρ/λ και περίπου στις 4700στρ/λ που είναι οι στροφές που τα καρμπς μετά το ρελαντί συγχρονίζουν με μικρή διαφορά υποπίεσης απλά ο κινητήρας είναι σαν να μην υπάρχει. Πρός το παρόν λινούμαι με τις χαμηλότερες, αργότερα θα ξεψαρώσουμε ολίγον και θα ανέβουμε , σιγά σιγά ...
Ο δείκτης της βενζίνης δείχνει στο 1/4 και τα χιλιόμετρα κάπου στα 200 , δεν θυμάμαι ακριβώς.
Ξεπιάστήκαμε, και φεύγουμε και πάλι, ενώ εχω πάντα το νού μου για βενζινάδικο και διατηρώ ταχύτητα στα 100χλμ/ω με σκοπό να περάσω τις σύραγγες του Αγ. Κωνσταντίνου και να φουλάρω μετά, μη βρίσκοντας όμως βενζινάδικο κόβω δεξιά για Καμμένα Βούρλα , η ώρα είναι περαμένες 12, όπου όπως πάντα αυτή την εποχή γίνεται της μουρλής, βρίσκω ενα καλό σημείο και παρκάρω. Μετά απο λίγο περπάτημα για να ξανακυκλοφορήσει το αίμα στα μαλακά μόριά μας την πέφτουμε σε μια καφετέρια με τους πιό μαλακούς καναπέδες.
Καφεδάκι, και ξαναφεύγουμε. Φεύγοντας έχω την αίσθηση οτι κάτι ξέχασα, σταματάω και ελέγχω ξανά, πορτοφόλια, σάκκους, κινητά όλα οκ, και ξαναφεύγω.
Ομως τελικά κατι είχα ξεχάσει, να βάλω βενζίνη!
Τώρα όμως εχει αρχίσει να με ενοχλεί όλο και περισσότερο το κάθισμα. Το Κατερινιώ δεν εχει θέμα στην επίπεδη προεδρική πόσω θέση αλλά εγώ δεν την παλεύω με τπτ. Εκτός του οτι είναι σκληρό σαν κόκαλο με ενοχλεί στην ... οικογένεια. Προσπαθώ να βρώ μια θέση που να με βολεύει αλλά τπτ.
Σχεδόν κόντεψα να καθίσω πάνω στο τεπόζιτο, μέχρι και τέρμα πίσω όπου το σκαλοπάτι με ενοχλούσε στον κόκκυγα αλλά σε καμμιά θέση δεν βολευόμουν, ακόμα και αν εβρισκα μια θέση κάπως αναπαυτική σύντομα γλυστρούσα και πάλι τα ίδια.
Τέλος πάντων αυτό είναι μια στην κυριολεξία πονεμένη ιστορία και θα δώ τι θα κάνω.
Μετά απο λίγο φτάνουμε Λαμία όπου κοιτώντας τον δείκτη θυμήθηκα τι ξέχασα στα Καμμένα Βούρλα, είναι στην αρχή της κόκκινης περιοχής, συναντώ δύο πρατήρια στην είσοδο της πόλης αλλά δεν σταμάτησα σκεφτόμενος οτι θα βρώ παραπάνω.
Ομως που ηταν αυτό το παραπάνω?
Η βελόνα πέρασε το κόκκινο, βρέθηκε για τα καλά στην παρακάτω περιοχή και κάποια στιγμή ακούμπησε στο καρφάκι που τερματίζει οταν σβήσει ο κινητήρας , βενζινάδικο πουθενά.
Ηταν και η Εθνική, που ο Θεός να την κάνει Εθνική αυτό το πράμα, όλο κόνους και μονοδρόμηση και κράταγα τους κουτάκηδες στα 90χλμ και το τι θα άκουσα ...
Τελικά βρίσκω βενζινάδικο και φουλάρω, 17,5 λίτρα στα 265χλμ. Είχα τόσο αγχος που δεν είδα την τιμή, αφο9ύ παρακάτω είχε μια Avin με πολύ καλύτερη τιμή λίτρου.
Κάπου 6.6λ/100χλμ .
Καλό η κακό?
Κακό , εχω βγάλει και 330χλμ με 16,5 λίτρα με τα άλλα καρμπς, τι συνέβη απο τότε που τα άλλαξα? Βέβαια το μηχανάκι εχει στρώσει απο τότε κυρίως στις χαμηλές στροφές, εχει καλύτερο ρελαντί, διαφορετική λειτουργία του τσόκ, παίρνει με τη μία δίχως γκάζι απο κρύο (τώρα καλοκαιράκι, χειμώνα δεν ξέρω ακόμα) και τώρα με τις ζέστες στροφάρει χωρίς τσοκ στις 1000στρ/λ δίχως να τρέμει, η μάλλον τρέμει λιγότερο από ότι με τα παλιά καρμπς στις 1250στρ/λ ζεστό.
Επίσης τώρα με τις ζέστες δεν δέχεται τσοκ στην 1η σκάλα πάνω απο 20'', για 2η σκάλα δεν το συζητώ , οταν με τα παλιά καρμπς ακόμα και ζεστό το τσόκ ανέβαζε τις στροφές στις 1800 δίχως να μπουκώνει.
Κάτι παίζει στα παλιά με το μίγμα, ισως κατι να ηταν βουλωμένο ... ισως ... θα το δώ και αυτό το χειμώνα που ισως τα κάνω μια σκάτζα. Σε δουλειά να βρισκόμαστε δλδ.
Με το τεπόζιτο γεμάτο είπα να δώ την ζωή στα παραπάνω χιλιόμετρα. Ειδικά εκεί στις ευθείες της Λάρισσας δεν υποφέρεται με 90χλμ/ω ακόμα και οι νταλίκες σε προσπερνάνε.
Ετσι ανέβηκα στις 5000στρ/λ κάπου 105χλμ/ω και μετα απο λίγο στις 5500 και στα 120χλμ/ω, ενώ για λίγο στις 6250στρ/λ και στα 130χλμ/ω.
Τώρα μάλιστα καταπίνεις απόσταση, είχε δίκιο ο Κωνκωστής οταν μ΄έκραζε, βασικά το μόνο που σου δίνει την εντύπωση οτι πάς γρήγορα είναι ο δείκτης της βενζίνης. Ολα τα άλλα παραμένουν ίδια.
Ο θόρυβος στο κράνος, ο δείκτης θερμοκρασίας σταθερός, κραδασμοί μηδέν, σταθερός και γρήγορος. Τώρα μάλιστα, αν είχα και ενα βυτίο να με ακολουθεί θα ηταν τέλεια.
Επόμενη στάση Λάρισσα καθώς ο χρόνος πιέζει για το ξενοδοχείο αλλά το ίδιο και η πείνα. Πάω σε γνωστό σούπερ μάρκετ που εχει σελφ σέρβις βενζινάδικο για να βάλω φθηνή βενζίνα , δεν βρίσκω εκεί το γωνιακό φαστφουντάδικο τα παίρνω στην κράνα μεσα στην ζέστη δεν βάζω ούτε βενζίνη και συνεχίζω να ψάχνω για την Κεντρική πλατεία, κίνηση δεν είχε ήταν και περασμένες τρείς.
Αλλά χάνομαι στα στενά 1η 2α διαρκώς, να μην βρίσκω ενα ανθρωπο να ρωτήσω που να πάω, ο δείκτης θερμοκρασίας ανέβηκε πήρε και το βεντιλατέρ μια δύο φορές, αλλά τα συνθετικά Amsoil 20/50 στάθηκαν στο υψος των περιστάσεων, αλλαγές μαλακές, βούτυρο , τα χάρηκα.
Ρωτώντας ενα ταρίφα βρήκα το ίδιο γνωστό φαστφουντάδικο που παλιά αν δεν κάνω λάθος είχε δρόμο μπροστά και τώρα πεζόδρομο,βέβαια εχω πάνω από 10 χρόνια να περάσω.
Μπαίνουμε και δοξάζουμε αυτόν που ανακάλυψε τον κλιματισμό, ξειδρώνουμε αφού ακόμα και τα μπουφάν στάζουν.
Η ΤΑ σε θέση να την πιάνει το μάτι βασικό κριτήριο επιλογής για στέκι, την βλέπω εξω να περιμένει, πραγματικά γυαλίζει πολύ, είναι και τα δύο χέρια αλοιφή που την εχω περάσει. μια προστασία για τα κουνούπια που κολάνε στο φέριγκ και το απαραίτητο κεράκι για να μην την κάψει ο ήλιος, πέρασα ακόμα και τις ζάντες και τις ακτίνες, τρέλα δικέ μου, αρρώστεια και μάλιστα ανίατη.
Σκέφτομαι και πάλι το κάθισμα, εχει γίνει ο στόλος μου τελάρο, και εχω πιά ανάγκη απο όλο και συντομότερες στάσεις για ξεμούδιασμα. Αυτό είναι σοβαρό αφού το ότι δεν βολευόμουν στο κάθισμα μου προκάλεσε πόνο στην μέση χωρίς να εχω θέμα ... ευτυχώς πλησιάζουμε.
Το ότι χαθήκαμε και πάλι δεν είναι άξιο λόγου αφού την λύση εδωσε αυτή τη φορά νταλικέρης και βρήκαμε την έξοδο για την Εθνική.
Περνάμε τα Τέμπη και μετα απο μια σκάρτη ώρα και ενώ η ώρα είναι περίπου 5 το απογευμα φτάνουμε στην Σκοτίνα, ξεφορτώνουμε και βούρ για το δωμάτιο.
Ο δείκτης έχει πατήσει πάλι στο κόκκινο αλλά τώρα ποιός του δίνει σημασία? προέχει η ξεκούραση. Χιλιόμετρα δεν πρόσεξα αλλά ηταν σίγουρα λιγότερα απο πρίν.
Το βραδάκι εχει καφεδάκι, φαγάκι με την παρέα και επιστροφή στο δωμάτιο για ξεκούραση.
Κυριακή πρωί, η ΤΑ κάτω απο το τεράστιο πλατάνι , σκεπασμένη με την κουκούλα της, θα ξεκουραστεί αφού η παραλία είναι μόλις στα 100 μέτρα, αλλά και η σκέψη της σέλας αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα.
Μπανάκι, φαγάκι, παγωτάκι, καφεδάκι και όλα τα είς -ακι και επιστροφή για ξεκούραση αφού το απογευμα εχει καταδρομική στην Θεσσαλονίκη κάπου 80χλμ απο εδώ.
Απόγευμα και ξεκινάμε, ο δείκτης στο κόκκινο , μπαίνω στον παράδρομο για να γλυτώσω τα πρώτα διόδια, θα μου πείτε τι είναι ενα παραπάνω? μέχρι εδώ ερχόμενος απο Αθήνα σταματησα σε 6 η 7? δεν θυμάμαι αλλά πλήρωσα κάπου ενα δεκαπεντάρι, και μέχρι την Θεσσαλονίκη εχω αλλα δύο. Ξεφτύλες σα δεν ντρέπονται διόδια σε μονόδρομους με κώνους, βρε ούστ!
Παράδρομος λοιπόν και περνάω την Λεπτοκαρυά δίχως να βάλω βενζίνη, ωραία διαδρομή αν δεν βιαζόμουν θα τον πήγαινα μέχρι τέρμα, μέγα λάθος με αρνητικές ψυχολογικές επιπτώσεις, και στον κόμβο του Λιτόχωρου βγαίνω Εθνική με το δείκτη κάτω απο το κόκκινο.
Φτάνω και περνάω την υπόγεια διάβαση του κόμβου της Κατερίνης με τον δείκτη να ξεκουράζεται στο βελονάκι και εγώ να τραβάω το μαρτύριο της τελευταίας σταγόνας.
Τελικά ο δείκτης εχει κέφια, και παίζει με τα νεύρα μας, έχω ηδη ρίξει την ταχύτητα στα 80χλμ/ω σε μία προσπάθεια να εξοικονομήσω όσο το δυνατόν περισσότερο καύσιμο, όταν σε μια ταμπέλα διαβάζω : Rest Area 18Km, η σωτηρία μας , να δούμε αν θα μας βγάλει ακόμα 18χλμ. Μου φάνηκε οτι ο δρόμος ηταν ατελείωτος, αντε τώρα να πείς στην άλλη κατεβα να σπρώξεις. Το τι θα επακολουθούσε δεν περιγράφεται με λόγια ευτυχώς που δορούσα κράνος. Παρακαλούσα μάταια για μια κατηφόρα ωστε το σπρώξιμο να ηταν πιο εύκολο.
Τελικά φτάσαμε, η τρομοκρατία του δείκτη δεν πέρασε, μπήκα και εβαλα 20 ευρώ και ο δείκτης έδειξε τέρμα γεμάτο. Απο εκεί και πέρα 120χλμ/ω να προλάβω γιατί κάποιος συμφορουμίτης περίμενε στα διόδια των Μαλγάρων και είμαστε εκτός χρόνου.
Πόσο εχει αλλάξει η ζωή μου απο τότε που γράφτηκα σε αυτό το φόρουμ. Με κοινό μας ενα μηχανάκι γνώρισα ανθρώπους πρόθυμους να με βοηθήσουν δίχως να με έχουν δεί κάν.
Με τον Δημήτρη γράψαμε κανα δυό κουβέντες εδώ μέσα, τα λέγαμε και απο το τηλέφωνο, και τον συνάντησα πρώτη φορά στην κοπή της πίτας στο Σοφικό, όπου μιλήσαμε αντε το πολύ μισή ώρα. Αυτό ηταν αρκετό για να δεθούμε οικογενειακά πλέον και επιτέλους έκανα πραγματικότητα κάτι που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, να πάω να τον βρώ στην Θεσσαλονίκη.
Ηθελα να συναντήσω και άλλους, αλλά ο χρόνος ηταν λίγος και στην Σκοτίνα υπήρχαν φίλοι και παλιοί συνάδελφοι που πήγαν εκεί μόνο και μόνο για να βρεθούμε και ενώ ήταν ηδη Κυριακή βράδυ είχα κάτσει μαζί τους μόνο δύο ωρες το βραδάκι του Σαββάτου.
Η καταδρομική στην Θεσσαλονίκη είχε πλήρη επιτυχία, αν και δεν έλλειψε και πάλι η περιπέτεια απο την ζωή μας όταν χαθήκαμε στις 3 τα ξημερώματα στα στενά της παλιάς πόλης.
Λυπήθηκα που ο Δημήτρης πούλησε το μηχανάκι του αλλά σέβομαι τις επιλογές ενός καλού φίλου, και φυσικά εκανα τα πάντα να μην πάρει Στρώμα . Δεν πιστεύω οτι οι ανάγκες του είναι για ενα μηχανάκι ον/οφ.
Μας πήρε λίγο ακόμα και ετσι μας φιλοξένησε σπίτι του αυτή τη βραδυά.
Την επομένη , Δευτέρα πρωί πλέον, νωρίς το πρωί χαιρετήσαμε το γυναικάκι του και ξεκινήσαμε για την επιστροφή στην Σκοτίνα αφού η αναχώρηση για Αθήνα ήταν προγραμματισμένη για την Τρίτη το πρωί οτι ώρα θα ξυπνούσαμε.
Μετά απο 40χλμ συνάντησα την ίδια Rest Area που μας εσωσε την προηγούμενη το απόγευμα και φουλάρισα βενζίνη ως επάνω, μετά έπαιξε σαντουιτσάκι και καφεδάκι.
Εχοντας μπροστά μου (520+80)-40 χλμ δλδ δύο σίγουρα τεπόζιτα και θέλοντας να μετρήσω το πόσα χιλιόμετρα μου δίνει παραπάνω στο τεπόζιτο μια βασανιστικά ηρεμη οδήγηση των 80-90χλμ/ω και μια κανονική των 120χλμ/ω εφτασα Σκοτίνα λίγο πριν το μεσημεράκι διατηρώντας ευλαβικά τα 80-90χλμ/ω και δεν κίνησα καθόλου το μηχανάκι μέχρι την επομένη το πρωί.
Μεσημεράκι ακολούθησε φαγάκι, παγωτάκι, καφεδάκι με την παρέα όπου όλοι με εκραξαν για την επιλογή μου να πάω με το μηχανάκι και φυσικά δεν ελειψαν σχόλια του τύπου ... που πάς ρε καραμήτρο , και απο το τι συνήθως πάει ένας γέρος κλπ.
Το απογευματάκι την σήκωσα στο διπλό σε ενα πεζούλι και καθάρισα την αλυσίδα απο την κατάμαυρη μπίχλα που είχε μετατραπεί η βαλβολίνη μετά απο 640χλμ. Ενα μικρό μπουκαλάκι που είχα μαζί μου μαζί με μια οδοντόβουρτσα έφτασαν για δύο περάσματα, ενα για καθάρισμα και ενα για λίπανση. Πράγματι στο 2ο χέρι έβγαλε καθαρή βαλβολίνη, μετά την παρκάρισα κάτω απο το πλατάνι να στραγγίξει μέχρι το επόμενο πρωί και ακολούθησε μπανάκι μανάκι, καφεδάκι ενώ το βραδι στραγγίξαμε κάτι παγωμένες βαρελίσιες μπύρες μαζί με σούβλακος , και μπόλικο τζατζίκι, κατι χωριάτικες, τι καλό να μένεις κάπου που να τα εχεις όλα κοντά και να μην χρειάζεται να οδηγήσεις απο το ρούφεν ως το κρεβάτι.
Τώρα το πόσο δυσκολεύτηκα να φτάσω ως εκεί και μεσα στην τρελή χαρά ειναι άλλο θέμα καθώς και το πώς κοιμήθηκα κατωπόδαρα στο κρεβάτι χρήζει και αυτό διερεύνισης.
Τριτη πρωί και ωρα για επιστροφή στην βάση μας, φορτώνω στην ΤΑ την μπαγκαζιέρα, η Κατερινιώ τον σάκκο της, μπουφάν, μπότες, γάντια, κράνη κλπ και αφού η ώρα εχει πάει ηδη εννιά και μισή χαιρετίζουμε την Σκοτίνα που μας φιλοξένησε ενα τριήμερο σκεφτόμενοι του χρόνου να είναι δεκαήμερο με τα παιδιά μας που ήδη μας εχουν λείψει , αν υπάρχει βέβαια ακόμα Ελλάδα και αν δεν χρειάζομαι διαβατήριο για να φτάσω στην Λάρισσα.
Πριν την Εθνική αριστερά στον παραδρομο για Αγ. Παντελεήμωνα για να γλυτώσουμε τα διόδια, δεν τα είδα δεν τα ξέρω που είναι ,ετσι μου είπαν να κάνω και το εκανα.
Ο ρυθμός ταξιδιού ηρεμος εκδρομικός και απολαυστικός στα 80-90χλμ/ω και χαλαρωτικός.
Σε μια περίπου ωρίτσα αρχίζω να πιάνομαι απο την θέση οδήγησης, σταματάω σε ενα πάρκιγκ με καντίνα η Κατερινιώ πάει για φραπεδάκι και εγώ ανοίγω την μπαγκαζιέρα και βγάζω ενα μπουρνούζι θαλάσσης. Το διπλώνω πολλές φορές και το βάζω σαν σαμάρι ενα πράμα στην ΤΑ.
Ξεκινάμε και πάλι , αισθάνομαι οτι κάθομαι ψηλά, τώρα γλυστράω περισσότερο αλλά ο πόνος στους γοφούς εξαφανίζεται αν εβρισκα και κατι να μην στραπατσάρω την οικογένεια θα ηταν τέλεια. Που και που σταματάω και αλλάζω θέση στο μπουρνούζι ωστε να δώσω σωστές οδηγίες στον ταπετσέρη που θα αναλάβει την εργασία.
Μια ακόμα στάση σε μια Rest Area με φαστφουντάδικο και καφετέρια υπο κατασκευή, δεν θυμάμαι που όμως.
Ο δείκτης ξεκόλησε απο το τέρμα δεξιά στα 135χλμ καλό αυτό, άλλα τόσα ακόμα υπομονή να δούμε τι θα βγάλει με αυτά τα χιλιόμετρα. Πράγματι στα 264χλμ και λίγο πρίν τα Καμμένα Βούρλα με τον δείκτη κάτω απο το κόκκινο, δεν το ριψοκινδύνευα να το αφήσω παραπέρα ,σταματάω για φουλάρισμα.
Συμπέρασμα, 264χλμ με ηρεμη , βασανιστικά ηρεμη οδήγηση, και περίπου 230χλμ με τα 120χλμ/ω.
Κάπου 30χλμ παραπάνω. Προσωπικά τα θυσιάζω για να πάω πιο γρήγορα στον προορισμό μου, αφού και σε αυτά τα χιλιόμετρα η ΤΑ εμπνέει εμπιστοσύνη ,αν και τα Anakee II που είναι πλέον περίπου 5 ετών εξωτερικά δείχνουν σε πολύ καλή κατασταση αφού σπάνια τα βλέπει ο ήλιος, δεν εχουν τετραγωνίσει και εχουν κάπου 10.000χλμ το πολύ, είναι και θέμα τελικά το πώς οδηγείς.
Οπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι και η επόμενη επιλογή μου. Η πίεση που είχα στο ταξίδι ηταν 29-30 εμπρός και 34-35 πίσω αφού εχω 130 διάσταση.
Αυτό που κατάλαβα είναι οτι η κατανάλωση στην ΤΑ είναι γραμμικά συνδεδεμένη με τις στροφές του κινητήρα, δεν την επηρεάζει πιστεύω και τόσο το φορτίο όσο οι στροφές του κινητήρα και το γκάζι.
Σίγουρα πάνω απο τα 120χλμ/ω και θα καίει ακόμα περισσότερο κάτι που δεν με ενδειαφέρει και τόσο και το αναφέρω καθαρά εγκυκλοπαιδικά.
Το γέρο πάπος της οικογένειας που είναι 50αρι καίει 3,3 λ/100χλμ και είναι και φυσικά δεν συζητάω για ταξίδι με δαύτο αφού μετα βίας μεταφέρει δύο ατομα, έχει όμως αρχαιολογική πλέον αξία αφού είναι 25 ετών, ενα σύγχρονο παπί στα 125 κυβικά καίει τα μισά απο την ΤΑ και ταξιδεύει με 80-90χλμ/ω με δύο ατομα αλλά και πάλι δεν είναι για μακρινό ταξίδι εκτός και αν εχεις κάνει τάμα, ατοπη λοιπόν η σύγκριση ενός εργαλείου πόλης με ένα μηχανάκι 650 κυβικών.
Για την ηλικία της, και την τεχνολογία της η ΤΑ στα 6 λ/100χλμ εχει μια λογική κατανάλωση αν εχεις και λογικές απαιτήσεις απο αυτήν αλλά για την εποχή της που ηταν η εποχή της αφθονίας και του 0.90 ευρώ το λίτρο.
Τώρα είναι η εποχή των ψεκαστών με τους πολλούς αισθητήρες και τα πολλά ηλεκτρονικά συστήματα διαχείρισης καυσίμου, αλλά και των χαμηλών καταναλώσεων.
Πιστεύω οτι με ενα ψεκαστό στα ίδια χιλιόμετρα θα είχα κατανάλωση στα 4 λ/100χλμ κατα το 1/3 δλδ χαμηλότερη της ΤΑ.
Βέβαια η κατανάλωση σε υποχρεώνει να είσαι απολυτα νόμιμος και να συμβουλεύεσαι τις πινακίδες με τα όρια ταχύτητας της Εθνικής.
Αν ήθελα γρηγορότερο ταξίδι,οικονομικότερο ταξίδι η περισσότερη προστασία απο τον αέρα τότε εχω πάρει λάθος μηχανάκι, η σωστότερα λάθος κατηγορίας μηχανάκι, μπορεί να μην εχει ψεκασμό αλλά έχει άλλα που προσωπικά με τραβάνε σε αυτήν. Αν η Honda μας στην δεύτερη γενιά της 650 είχε βάλει τον κινητήρα της 700αρας πιστεύω οτι θα είχε γεμίσει ο τόπος απο αυτά τα μηχανάκια.
Τα Amsoil 20/50 απέδωσαν τα μέγιστα, και στην Εθνική, και στην ζεστή Λάρισσα των 35οC και βάλε χωρίς θορύβους και τέλειες αλλαγές.
Η ανάρτηση πολύ απλά δεν καταλαβαίνει τπτ, αν και για μερικούς χωματερούς το 10αράκι Bell Ray στο μπροστινό ίσως είναι μαλακό για εμένα είναι απλά τέλειο.
Επόμενη στάση στο 90cafe για ενα ελαφρύ μεσημεριανό αφού η ώρα ηταν περασμένες τρείς.
Κάτσαμε περίπου μια ωρίτσα και ξεκινήσαμε και πάλι με ταχύτητα 120χλμ/ω οπως δλδ πήγαινα μετα τον τελευταίο ανεφοδιασμό.
Πλησιάζοντας στο Σχηματάρι μπήκα στο παράδρομο και ανηφόρισα πρός τα Δερβενοχώρια, με δεδομένο οτι η αποσταση Σχηματάρι/κόμβος Λ.Αθηνών-Κηφισσού/Ελευσίνα είναι κάπου 95χλμ, ενώ Σχηματάρι/Δερβενοχώρια/Ελευσίνα κάτω απο 45χλμ , μόνο αρνητικό οι στροφές και η μ.ω.τ που πέφτει στα 50-60χλμ/ω.
Τέλος φτάσαμε στο Κιάτο αφού κάναμε μια στάση στον Ισθμό για νεράκι, και κανα δυό σούβλακος στο γνωστό μαγαζί, και μάλιστα φτάσαμε με μόλις δύο φουλαρίσματα με τον δείκτη της βενζίνας και πάλι να ξεκουράζεται στο βελονάκι.........
Δε βάζω μυαλό και κάποια στιγμή δεν θα μου κάνει την χάρη, το ξέρω.
Αθήνα Θεσσαλονίκη λοιπόν με 4 τεπόζιτα κάπου 80 λίτρα, αλλά και ενα συμπλήρωμα των 20 ευρώ, δλδ 4 επί 34 ευρώ ,και 140+20 ευρώ για καύσιμο, και άλλα 30 ευρώ διόδια μας κάνουν 190 ευρώ για εξοδα μεκίνησης.
Πολλά, περισσότερα απο όσα κόστισαν φαί και διαμονή.
Δεν πειράζει μια ζωή την έχουμε ...
Με ενα μηχανάκι με ψεκασμό θα ήθελα τα 2/3 σε καύσιμο η κάπου εκεί στο περίπου, κάπου 55λίτρα δλδ 100ευρώ, καλή περίπτωση δεν λέω, όμως πόσα ταξίδια πρέπει να κάνω για να βγάλω την διαφορά των 2000-2500 ευρώ που θέλω για να αγοράσω ενα? Πόσο φαίνεται η διαφορά στην κατανάλωση οταν το 98% των διαδρομών της ΤΑ μου είναι το πολύ 10χλμ?
Κάπου 50 ταξίδια χρειάζομαι, θα τα κάνω? Προλαβαίνω? Και με την υπάρχουσα οικονομική κατάσταση αναρωτιέμαι αν θα ξαναπάω κιόλας. Αυτά βέναια με την δική μου χρήση των 3000χλμ το χρόνο.
Και δεν είναι ανάγκη να τα κάνω σε ταξίδια, αν δλδ κάποιος χρησιμοποιεί το μηχανάκι του καθημερινά για τις μετακινήσεις του και γράφει πολλά χιλιόμετρα το μήνα σίγουρα θα βγάλει την διαφορά πολύ συντομότερα.
Προσωπικά λοιπόν δεν θα δώσω ενα μηχανάκι που το ξέρω πολύ καλά , του βάζω χέρι σε όλα για να ρισκάρω την αγορά ενός μεταχειρισμένου που δεν ακουμπιέται και θέλει λάπτοπ και βίσμα για κάθε σέρβις η βλάβη. Και αν κρίνουμε απο τα Ελληνικά συνεργεία που ακόμα και στο δικό μου πάνε ψάχνοντας εκεί θα χάνουν το λογαριασμό.
Θα το σκεφτώ όμως όταν πιάσω το Τζόκερ.
